(مطالعه موردي: روستاي آسياب سر شهرستان ساري)

سرمايه اجتماعي مفهوم جديدي است كه امروزه در تحليلهاي اجتماعي- اقتصادي پيرامون توسعه جوامع و جوامع روستايي مطرح است. سرمايه اجتماعي در روستا بر منابع تأكيد دارد كه اين منابع شامل روابط انساني در ساختارهاي اجتماعي است. سرمايه اجتماعي نامهاي جايگزين زيادي دارد كه شامل شبكه هاي اجتماعي، همبستگي اجتماعي، كارآمدي جمعي و تماميت نهادي ميشود. به هر جهت روستاها در فرآيند توسعه اجتماعي و انساني به شاخص اي سرمايه اجتماعي نيازمندند. در اين پژوهش، سعي شده است با شناسايي شاخصهاي اصلي سرمايه احتماعي كه از بنيان هاي نظري اين موضوع بيرون آمده در قالب پرسشنامه از ديد روستائيان مورد سنجش قرارگيرد. روش پژوهش از نوع توصيفي - پيمايشي است كه با مطالعه منابع مرتبط شاخصهاي مورد نياز با منطقه مورد مطالعه در زمينه هاي اعتماد اجتماعي، تعامل، مشاركت و ناهنجاريها در قالب پرسش نامه از روستاييان جامعه نمونه پرسيده شد كه پس از مورد سنجش قرار گرفت. يافتهها نشان ميدهد در جامعه نمونه، بيشترين SPSS كدگذاري با استفاده از نرم افزار آماري نقش را در بين شاخصهاي سرمايه اجتماعي شاخصهاي مشاركت در انتخابات، اعتماد به شورا و دهيار و دخالت در پروژههاي عمراني توسط مردم در توسعه نواحي روستايي دارد.