اثر نانو ذره گرافن اكسايد بر روند تمايز سلول هاي بنيادي مزانشيمي انساني مشتق از مغزاستخوان به استئوبلاست

كاربرد بیوشیمیایی مواد مبتنی بر گرافن، از جمله تحویل مواد دارویی به سرعت در چند سال گذشته افزایش یافته است. گرافن با نیروی كشش ذاتی و ضریب یونگ، قویترین ماده شناخته شدهای است كه دارای خواص منحصربه فردی چون ساختار دو بعدی مسطح، سطح مولكولی زیاد، پایداری بالای مكانیكی و شیمیایی، سمیت سلولی پایین و زیست سازگاری می باشد. نظر به تحقیقات گسترده ای كه در مورد اثر گرافن اكساید بر تكثیر، تمایز، قدرت هدایت الكتریكی و نقش اسكفلدی شده است. در این مطالعه بر آن شدیم كه اثر گرافن اكساید با دوز ۱۲/۵ میكروگرم بر میلی لیتر را بر تمایز سلولهای بنیادی مزانشیمی مغزاستخوان انسانی به استئوبلاست را با روش ایمونوسیتوشیمی ( از طریق بیان ماركر استخوانی آلكالین فسفاتاز ) مورد مطالعه قرار دهیم. پس از تهیه سلول بنیادی مزانشیمی پاساژسوم، سلولها در محیط DMEM به همراه ۱۰٪ FBS كشت داده شدند . گروه اول به عنوان گروه كنترل حاوی سلول های بنیادی مزانشیمی مغزاستخوان انسانی به همراه محیط كشت استئوژنیك، گروه دوم حاوی سلول های بنیادی مزانشیمی مغزاستخوان انسانی به همراه محیط كشت استئوژنیك و نانو گرافن اكساید و گروه سوم شامل محیط كشت عمومی به همراه گرافن اكساید بودند كه به مدت ۲۰ روز در شرایط كشت قرار داده شدند. محیط كشت هر دو روز تعویض می شد. پس از ۲۰ روز با استفاده از تكنیك ایمونوسیتوشیمی تمایز سلولی ها به سلولهای استئوبلاست مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد در محیط حاوی گرافن اكساید حتی بدون محیط تمایزی هم در مقایسه با گروه كنترل فرایند استئوژنز صورت گرفته و پروتئین آلكالین فسفاتاز كه یكی از ماركرهای استئوبلاستی می باشد، بیان شد. یافتههای مطالعه حاضر حاكی از این است كه گرافن اكساید ضمن افزایش فرایند استخوانسازی در محیط استئوژنیك به تنهایی نیز توانایی القای استخوانسازی را دارد. بنظر میرسد شباهت ساختاری گرافن اكساید و دگزامتازون (از تركیبات اصلی محیط كشت استئوژنیك) سبب شده كه در غیاب محیط كشت استخوانی نیز گرافن اكساید بتواند پتانسیل القای استخوانی شدن را از خود نشان دهد. ممكن است گرافن اكساید بتواند جایگزین فاكتورهای تمایزی استخوان مانند دگزامتازون و بتا گلیسرول فسفات باشد.