تاثير تكنولوژي بيوفلاك بر روي تغييرات كيفيت آب تانكهاي پرورش پست لارو ميگو

تكنولوژی بیوفلاك به عنوان یك تكنیك پرورشی با حفظ كیفیت آب مطرح است كه شامل جلیك، باكتری ها و زئوپلانكتون ها است، این مجموعه تا حدی در داخل ذرات بیوفلاك موجود است. هدف از این مطالعه تاثیر سطوح مختلف بیوفلاك بر كیفیت آب تانكهای پرورش پست لارو میگوی وانامی است. پست لاروها با میانگین وزنی ۸۵/ ۰ E- ۷/۴۸ میلی گرم در ۱۵ تانك ۴۰ لیتری با تراكم ۱۰ پست لارو در لیتر ذخیره سازی شدند. میزان بیوفلاك افزوده شده در تیمار ۱ (٪۱۰۰ بیوفلاك)، تیمار ۲ (۷۵ ٪ بیوفلاك + ۲۵٪ كنسانتره)، تیمار ۳ ( ۵۰٪ بیوفلاك + ۵۰٪ كنسانتره)، تیمار ۴ (٪۲۵ بیوفلاك + ۷۵٪ كنسانتره) و تیمار ۵ (بدون بیوفلاك: ۱۰۰٪ كنسانتره) بود. آزمایش به مدت ۲۸ روز بطول انجامید. سطح آمونیاك كل در تیمار ۴ نسبت به دیگر تیمارها كاهش نشان داد (۰/۰۵> P). سطح نیترات بطور معنی داری در تیمار ۴ و تیمار ۳ نسبت به دیگر تیمارهای در روز ۲۸ آزمایش كاهش یافت (۰۵/ ۰ > P). غلظت كل مواد جامد معلق (TSS) در تیمارها در طول دوره آزمایشی افزایش داشت. نتایج این مطالعه نشان داد كه بیوفلاك به میزان كافی میتواند كیفیت آب محیط پرورش میگو را بهبود بخشد.