ساماندهي و توسعه بازار هاي سنتي در شهر هاي ايران

در دهه های اخیر و با تحولات عمیق كالبدی و اجتماعی شهرهای كشور بازار به عنوان كانون اجتماعی و اقتصادی شهر سنتی ایرانی دچار دگركونی و تغییرات قابل توجهی شده است. در بیش تر موارد، بازار از كانون پر جنب و جوش با مركزیت قوی، به عنصری نسبتا حاشیه ای به ویژه در ارتباط با عملكرد شهری بدل شده است و بخش عمده آن با افت ارزشی و اجتماعی و كالبدی رو به رو بوده است. این مساله باعث شده كه بخش چشمگیری از بازار، به ویژه عناصر جانبی و جدا از راسته های اصلی آن دچار ركود و تخریب شوند. در نوشته حاضر با تكیه بر مطالعات كتابخانه ای، بررسی میدانی و تطبیق نقشه هاء نشان داده است كه گرچه عنصر بازار به عنوان شاخصه شهر ایرانی اعتبار كالبدی و اجتماعی مناسبی را در خود نهفته دارد. اما با رشد شتابان شهری و روند فزاینده نوسازی، بازار نیز چون دیگر عناصر و اجزای شهری، تحولات عمیقی را تجربه كرد و تاحد زیادی از لحاظ كاركردی و كالبدی رو به تحلیل رفت. به طور كلی علل اصلی این تحولات را می توان در دگرگونی شیوه های تولید و مصرف، نوسازی و نوگرایی معاصر، ورود خودرو و خیابان كشی های جدید، برنامه ریزی شهری جدید و تغییر در نقش و عملكرد شهر جستجو كرد.