نحله و اجرت المثل از منظر فقه و حقوق ايران

براساس شرع و قانون ، زوجین وظایف مشتركی در برابر هم دارند ، اما بطور غالب و به خصوص در جوامع اسلامی و ایرانی ، زنان به ویژه زنان خانه دار تمام یا بخشی اعظم فعالیتهای خود را در منزل شوهر صرف می كنند . تا زمانی كه زندگی مشترك ادامه دارد ، مشكلی رخ نمی دهد ، اما همین كه این زندگی دچار تزلزل شد و مساله طلاق و جدایی مطرح گردید ، وضع به گونه ای دیگر خواهد شد . براساس رژیم مالی حاكم بر زوجین در حقوق ما تمام درآمدهای به دست آمده توسط هر یك از زوجین در این مدت ، به خودشان اختصاص دارد ولی زن در مقابل فعالیت خود در منزل شوهر از هر درآمدی بی نصیب مانده و دچار چالش جدی می گردد . مطابق قانون پرداخت اجرت المثل و نحله جز حقوق زنان در زمان طلاق است كه با شرایط خاصی به زن تعلق می گیرد شرایط تعلق اجرت المثل به زنان بر طبق ماده 336 قانون مدنی می باشد : بر طبق ماده 32 قانون حمایت از خانواده نحله تعلق میگیرد .اگر زن كارهای خانه را انجام دهد و زوج بنا به دلایلی بخواهد وی را طلاق دهد به زوجه اجرت المثل تعلق می گیرد و نحله هم بخششی از طرف زوج است كه در مقابل آن عوضی نمی باشددر زمانی به زوجه تعلق میگیرد كه اجرت المثل داده نشده باشد . كه در زمان طلاق شایسته است به زوجه پرداخت شود . در این مقاله بررسی مبانی شرعی وادله فقهی این دو نهاد از جهت حقوقی آن را مورد تجزیه و تحلیل قرارمی دهد.