ارزيابي ظرفيت برد گردشگري در شهر مشهد

مقوله گردشگری در واقع پدیده ای تقریبا نوظهور محسوب شده كه آغاز آن به اوایل قرن نوزدهم باز میگردد. تااواخر دهه 1970 ، گردشگری به عنوان فعالیتی طلایی و بدون دود (آلودگی) معرفی گردید. از دهه1980 پیامدهای زیست محیطی، اجتماعی و فرهنگی نامطلوب گردشگری را مورد تأیید قرار دادند و در دهه 1990 در راستای پارادایم توسعه پایدار، رویكرد سنتی گردشگری به چالش كشیده و با تأكید بر پیامدهاینامطلوب گردشگری، حركت از گردشگری انبوه به سوی رویكرد توسعه پایدار گردشگری آغاز و در این راستا از تكنیك ها و مدل های مختلفی از جمله ظرفیت برد یا ظرفیت تحمل توریسم (TCC) استفاده شد. دراین مقاله وضعیت گردشگری شهر مشهد و عناصر عرضه و مدیریت تقاضای گردشگری با تاكید بر مفهوم ظرفیت پذیرش مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد كه ظرفیت پذیرش گردشگری در شهر مشهد بدلیل وجود امكانات، خدمات و زیرساخت های لازم گردشگری از سطح مناسبی برخوردار بوده و مطلوب است. نتایج نشان داد،شهر مشهد در مجموع 66.8 درصد از شاخص ها دارای وضعیت مطلوب و نسبتاً مطلوب (متوسط) بوده و تنها در33.2 درصد از شاخص ها نظیر تعادل آبی، بازیافت و دفن زباله، بهره وری از زیرساخت های گردشگری، سطوحاختصاص یافته به فضاهای گردشگری، ناوگان حمل و نقل عمومی (مترو) و ... در ابعاد فیزیكی، اكولوژییكی، اجتماعی و اقتصادی دارای مشكل بوده و نیازمند به برنامه ریزی و توسعه می باشد.