مقايسه انواع روش هاي زمين آماري به منظور بررسي توزيع مكاني ضرائب هيدروديناميكي آب زيرزميني ( مطالعه موردي : دشت الشتر )

یكی از مشكلات اساسی كه غالبا منجر به ایجاد خطا در نتایج شبیه سازی و برآورد نادرست بیلان آب زیرزمینی میگردد، عدم دقت كافی در تهیه نقشه های توزیع مكانی ضرایب هیدرودینامیكی سفره آب زیرزمینی برای معرفی به مدل می باشد. هدف از اجرای این تحقیق، تعیین دقیق ترین روش میانیابی برای تهیه نقشه های ضرایب هیدرودینامیكی آبخوان الشتر، از طریق تحلیل گرهای فضایی سیستم اطلاعات جغرافیایی است. با استفاده از آمار چاه های اكتشافی منطقه، داده های مربوط به خصوصیات ذاتی سفره استخراج شد. پس از بررسی روش های مختلف میان یابی و آنالیز واریوگرافی مبتنی بر روش های قطعی (GPI .RBF.IDW و LPI)، زمین آماری( كریجینگ ساده و لگاریتمی) و هسته ای، بهترین روش پهنه بندی لایهها، بر اساسی كمترین مقدار RMS انتخاب گردید. نتایج نشان داد توزیع مكانی ضریب قابلیت انتقال، با RMS برابر ۲۹/۴ همبستگی بیشتری با روش RBF دارد. در پهنه بندی ضریب ذخیره، روش كریجینگ لگاریتمی نسبت به سایر روش ها برتری داشت. كمترین مقدار عددی RMS برای ضریب ذخیره برابر ۰/۲۵۸ محاسبه گردید. پهنه بندی ضریب هدایت هیدرولیكی (K) از تقسیم نقشه ضریب قابلیت انتقال به نقشه لایه آبدار تهیه شد. حال با معرفی نقشه های فوق به یكی از مدلهای شبیه سازی آب زیرزمینی نظیر ModIloW، خروجی های دقیق تری حاصل شده، كه برای تصمیم گیری، برنامه ریزی، و مدیریت منابع آب بسیار حائز اهمیت است