بهينه سازي با رويكرد سيستمهاي پويا در تخصيص آب كشاورزي

مشكلات ناشی از افزایش جمعیت و توسعه در چگونگی تخصیص منابع آب روز به روز پیچیده تر و حل آنها نیازمند تفكر بهتر است. موارد فراوانی وجود دارد كه تلاش تصمیمگیران برای حل یك مشكل با استفاده از روشهای گوناگون شبیه سازی و بهینه سازی، فقط باعث تسكین موقت آن شده و پس از مدت كوتاهی، وضعیت مانند قبل شده یا منجر به ایجاد مشكلاتی بزرگتر و بدتر گردیده است. دینامیك سیستمها با نگرشی سیستمی، تفكر دینامیك و در نظر داشتن تعامل دینامیكی بین اجزاء درون سیستم، دركی عمیق از منشاء مشكلات سیستم را موجب میگردد. از طرفی در فرآیند تصمیم گیری به سرعت واكنش سیستم را در برابر سیاست های خاص پیش بینی میكند و در واقع با نمایش نتایج حاصل ازسیاستهای گوناگون امكان هدایت تغییرات در مسیر صحیح و طراحی سیاستهای مؤثر را ممكن میسازد. در این مقاله با استفاده از رویكرد دینامیك سیستمها به شبیه سازی و بهینه سازی تخصیص منابع آب حوضه زاینده رود پرداخته و نتایج حاصل از بهینه سازی دینامیك با بهینه سازی خطی و غیرخطی مقایسه شده اند. نتایج حاصل نشان میدهد بهینه سازی دینامیك در شرایط كم آبی و پر آبی به دلیل در نظر گرفتن تعامل دینامیكی و دخالت تك تك اجزاء درون سیستم و ارتباط متقابل آنها در بهینه سازی، عوامل مرتبط با سیاست بهینه را شناسایی و نتایج خوبی را ارائه میدهد.