توازن معنايي و موسيقايي رديف با عاطفه و انديشه در شعر فرخي يزدي

ردیف را می توان ابزار ایجاد موسیقی و تكمیل یا تاكید معنا دانست و آن را در دو حوزهٔ معنایی و موسیقایی بررسی كرد. در حوزه ی نخست، ردیف یك عنصر مكرر شعری است كه معنای آن پیوندی پنهانی با اندیشه و عاطفهٔ شاعر دارد و می تواند نشانگر روحيات و دغدغه های درونی او باشد. هنگامی كه اندیشه ای در ذهن شاعر جاری می شود یا احساس و عاطفه ای بر وی غلبه می كند، ناخودآگاه به تكرار الفاظی می پردازد كه با آن شرایط پیوند و تناسب داشته باشد. ردیف به جهت تكرار در پایان هر بیت از پریسامد ترین واژه های یك شعر است و بهتر از هر واژه دیگر می تواند نشانگر روحیات شاعر باشد. با این وجود هنگامی كه كلمه یا كلماتی در جایگاه ردیف قرار می گیرد، نقش موسیقایی آن كمتر از معنا نیست زیرا موسیقی موجب تاثیر بیشتر و عميق تر اندیشه و عاطفه در مخاطب می شود. بنابراین بررسی نقش ردیف در ایجاد موسیقی و دلایلی كه موجب افزایش این موسیقی می شود نیز حائز اهمیت ، است. این مقاله با این رویكرد به بررسی ردیف در شعر فرخی یزدی پرداخته و عواطف و اندیشه های او را از منظر این عنصر شعری مورد بررسی قرار داده است در واقع توازن و موسیقایی ردیف با اندیشه ها و عواطف در سخن فرخی انسجام، پویایی تاثیرگذاری شعر او شده است.