بررسي روش هاي آسيب پذيري ساختمان ها در برابر زلزله (روش هاي كيفي و ATC )

به طور كلی می توان گفت كه ریشه اصلی مشكلات ساخت و ساز و صدمات قابل توجه ناشی از زلزله در كشور، عدم آگاهی از روش هاي صحیح اجراي ساختمان ها می باشد. ولی در خیلی از موارد با وجود داشتن دانش لازم ساخت و ساز در كشور به دلیل مشكلات اقتصادي، امكان اجراي روش هاي مناسب ساخت و ساز در بسیاري از مناطق وجود ندارد. تجربه زلزله هاي بم، رودبار و منجیل و اخیراً زلزله منطقه ارسباران و نیز میزان خسارات وارده به خوبی این مسئله را نشان می دهد. بنابراین به منظور كاهش صدمات ناشی از زلزله، آموزش و به كارگیري یك روش مقاوم مطابق با شرایط اقتصادي هر منطقه لازم و ضروري است. لذا در این مقاله، با اولویت بندي قسمت هاي مختلف ساختمان، دیوار و سقف به عنوان بخش هاي بحرانی بناها در زمان وقوع زلزله مورد بررسی دقیق قرار می گیرند. همچنین، روش هاي ساختمانی مورد استفاده در مناطق زلزله زده تشریح می گردند و نحوه تأثیر نیروهاي جانبی بر ساختمان هاي مذكور و عدم پایداري ساختمان هاي متداول در برابر زلزله ارزیابی میگردند. ضمناً كیفیت اجراي ساختمان هاي آسیب دیده در برابر زلزله و ضرورت تغییر اساسی در روش هاي متداول ساخت و نیز راه هاي عملی و قابل اجراء براي رسیدن به آن با توجه به شرایط اجرایی و اقتصادي بیان می شود. نتایج بدست آمده نشان می دهد كه می توان با صرف اندك هزینه بیشتر و استفاده از كارشناسان متخصص و مجرب بسیاري از بافت ها و ساختمان هاي شهري را در برابر زلزله مقاوم نمود.