طراحي محيط و منظر ، بازساخت مكان هاي گم شده در بستر زمان و مكان

جوامع امروزی، در حیات خود با مشكلات عدیدهای روبرو هستند؛ علیرغم دستاوردهای مثبت پیشرفتهای تكنولوژیك كه در جهت ایجاد رفاه بیشتر است، تبعات منفی این پیشرفتها امروزه از ابعاد مختلف گریبانگیر جوامع شده است و معضلات محیط زیستی جهانی و فراگیر، از اصلی ترین آنها است. اما آثار منفی دستاوردهای تكنولوژیك فقط به این محدود نمی شود؛ رشد نسریع شهرها و به وجود آمدن حومه ها، تخریب روستاها، مناظر طبیعی و كشاورزی و گم شدن تدریجی مكان ها، تكه تكه شدن ساختارهای طبیعی و انسان ساز، سبب ایجاد فضاهای بدون كیفیت، بدون بیان و پیام برای مخاطب معین، بدون روح و به طور كلی "نامكان ها" شده است. در این راستا، سئوالی كه مطرح می شود این است كه كدام دانش و حرفه، قادر به حلی این معضل است؟ رویكرد و دانشی كه با استفاده از روش ها و تجربههای پیشین، نه تنها درصدد كنترل تغییرات منظر در مقیاس های خرد، میانی و كلان برآید، بلكه با ابداع و نوآوری، تعادل و پیوستگی میان ساختارهای انسان ساز و طبیعی به وجود آورد. این مقاله با معرفی پروژه های دانشجویی به عنوان تجربهای در آموزش طراحی محیط و منظر، به بررسی آینده این حرفه و ضرورت حضور آن در برنامه ریزی، طراحی و تصمیم گیرهای آتی كشور می پردازد. این پروژه ها در زمینه های متفاوت ارائه شده كه بیانگر حیطه مداخله این حرفه در مقیاس های متفاوت زمانی و مكانی است. طراحی محیط و منظر با ایجاد پیوستگی بین ساختارهای انسان نساز و طبیعی، راهكارهایی در جهت حفاظت، ترمیم و باززنده نسازی و به طور كلی بازساخت نامكان ها و مناظر تخریب شده ارائه می دهد.