بررسي موانع اصلي استفاده از رويكرد طراحي منظر مشاركتي (با تمركز بر ديدگاه معماران منظر)

امروزه كار طراحان، طراحی یك گزینه ثابت و غیرقابل تغییر نیست. بخصوصی در طراحی منظر كه اهمیت مخاطب دوچندان می شود. نوشتارهای زیادی راجع به مشاركت مخاطبان، در طراحی منظر صحبت كرده اند و مزایا و اثرات مهم آن را برشمردهاند و طراحی مشاركتی را لازمه دنیای امروز دانسته اند. با این حال، منظر مشاركتی در سطح جهان، خیلی كم و یا ناموفق انجام می شود. اگرچه تئوری منظر مشاركتی حاصل تلاش چند دهه اخیر جامعه غرب است، ولی در ایران، تا چند دهه پیشی، طراحی مشاركتی كاری رایج بوده است و حتی در عصر حاضر، همچنان در برخی روستاها، شاهد طراحی مشاركتی هستیم. با این حال، امروزه در شهرهای ایران نیز طراحی مشاركتی به صورت محدود و نه چندان موفق صورت می گیرد. در این راستا، هدف این مقاله بررسی موانع استفاده از طراحی مشاركتی است. روش تحقیقی به كار گرفته شده به صورت كمی - كیفی است. در ابتدا موانع اصلی استفاده از رویكرد طراحی منظر مشاركتی، از منابع متعدد استخراج و دسته بندی شده است و سپس با انجام مصاحبه هایی از معماران منظر به ارزیابی میزان تأثیر موانع استخراج شده بر روی استفاده از رویكرد طراحی منظر مشاركتی در ایران، پرداخته شده