به دست آوردن بهترين توزيع برش سنگين با استفاده از تابع توزيع گاما توسط بهينه سازي مقدار پارامتر آلفا

برش سنگین هیدروكربنی (+C7) شامل تركیباتی با نقطه جوش وسیع و اجزایی با پیچیدگی بالا در مقایسه با سایر تركیبات نفتی می باشد. به طور معمول تنها اطلاعات در دسترس برای برش سنگین درصد مولی، وزن مولكولی و وزن مخصوص آن می باشد. در نظر گرفتن این برش سنگین هیدروكربنی، تنها به عنوان یك جزء سنگین باعث بوجود آمدن خطای زیادی در محاسبات می گردد و خواص برش سنگین هر چند كه از لحاظ مقدار عددی بسیار كم باشند، تاثیر بسزایی در پیش بینی خواص سیال مخزن دارد. مشخصه سازیهیدروكربنهای سنگین در واقع به چگونگی تقسیم این برش سنگین به تعدادی شبه جزء با درصدمولی، وزن مولكولی و وزن مخصوص مشخص می پردازد . روشهای مختلفی برای مشخصه سازی برش سنگین هیدروكربنی به منظور افزایش دقت محاسبات ارائه گردیده است كه یكی از روشهای مهم و كاربردی برای به دست آوردن توزیع برش سنگین، استفاده از تابع سه پارامتری توزیع گاما می باشد. در این مطالعه برای به دست آوردن بهترین توزیع ممكن برای برش سنگین به نحوی كه بهترین برازش را با داده های آزمایشگاهی داشته باشد، از تابع توزیع سه پارامتری گاما استفاده شده است. برای این منظور بهترین پارامتر آلفای تابع توزیع گاما، به نحوی كه توزیع كسر مولی درمقابل وزن مولكولی به دست آمده از تابع توزیع گاما در مقایسه با داده های آزمایشگاهی آنالیز كامل اجزاء حداقل خطا را داشته باشد، محاسبه شده است. محاسبه بهترین پارامتر آلفا برای به دست آوردن دقیقترین توزیع با در نظر گرفتن سه نمونه نفت سنگین و دو نمونه سیال گاز میعانی انجام گرفته شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد كه مقدار پارامتر آلفای مناسب برای نمونه های نفت سنگین بزرگتر از یك و برای نمونه های گاز میعانی كوچكتر از یك میباشد و مقدار آن با كاهش چگالی API سیال افزایش می یابد.