تحليل آمادگي واكنش و رويارويي خانوارهاي شهر سيرجان در برابر خطر زلزله

حوادث طبیعی بدون آنكه بشر قادر به تأثیرگذاری مستقیم بر آن باشد رخ می دهند و زندگی اجتماعی را مختل می سازند. در بین حوادث طبیعی، شاید هیچكدام به اندازه فجایع ناشی از زلزله در شهرهای ایران هولناك نبوده است. ازاین رو، در مقاله حاضر، به بررسی میزان آمادگی واكنش و رویارویی خانوارهای شهرسیرجان در برابر زلزله پرداخته شده است تا با بررسی آن راهكارهای مناسبی ارائه گردد. با توجه به مبانی نظری موجود، دو فرضیه بدین عبارت ارائه شد: 1- میزان آمادگی واكنش و رویارویی اجتماعات محله ای شهر سیرجان در برابر زلزله از تفاوت معناداری برخوردار است. 2- بین میزان آمادگی واكنش و رویارویی اجتماعات محله ای شهر سیرجان و وضعیت اقتصادی- اجتماعی رابطه وجود دارد. جهت آزمون فرضیه ها مفهوم آمادگی واكنش و رویارویی از طریق روش شاخص سازی، تكنیك های AHP و SAW در قالب 14 معرف تعریف عملیاتی شد. داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه و روش نمونه گیری خوشه ای، و از 350 خانوار نمونه (بر حسب روش كوكران) بدست آمد واز طریق روشهای همبستگی پیرسون و اسپیرمن،واریانس یك طرفه وآزمون توكی تحلیل شد. نتایج بررسی فرضیه اول نشان داد كه محلات از نظر آمادگی بایكدیگر تفاوت معنادار ندارند و فرضیه دوم مبنی بر رابطه میزان آمادگی واكنش و رویارویی با وضعیت اقتصادی – اجتماعی تایید می شود.