مكانيابي مدارس غيرانتفاعي (مطالعه موردي: شهرك گلسار شهر رشت)

امروزه یكی از معضلات اصلی در شهرهای بزرگ ایران به ویژه شهر رشت، پراكندگی فعالیتهای وابسته، مشابه ویا همسو در سطح شهر رشت است كه این امر خود موجب اتلاف انرژی و زمان، تحمیل بار زیاد اقتصادی بر دوش مردم و نیز تاخیر در انجام مبادلات اقتصادی و تجاری است. تمام این معضلات برنامهریزان را بر آن داشته تا با مكانیابی بهینه ضمن صرفهجویی در زمان و انرژی موجب سهولت و رونق در مبادلات مختلف در عرصه اجتماع گردند. یكی از مسائل مهم و در عین حال بغرنج مكانیابی صحیح كاربریهای عمومی بالاخص فضاهای آموزشی میباشد، چراكه با گسترش بیرویه و كنترل نشدهی شهر رشت، مهاجرت بیرویهی روستاییان به آن، رشد سریع جمعیت، رواج حاشیه نشینی و... تناسب و انسجام منطقی شهر را بهم ریخته و حساسیت امر مكان- یابی بهینه فضاهای آموزشی در شهر رشت را مضاعف نموده است. در این راستا وضع موجود مدارس غیرانتفاعی شهرك گلسار رشت از حیث توزیع فضایی و مكانی با استفاده از تحقیق میدانی و با اتكا به روش توصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها نشان میدهد، در معیارهایی چون رعایت حریم رودخانه 3 مدرسه معادل 7% ضوابط مكانیابی را رعایت نكردهاند، 2 مدرسه )معادل 5% در كوچههای بنبست واقع شدهاند، در ارتباط با رعایت فاصله 555 متری از بیمارستان و مراكز درمانی 3 مدرسه معادل 7% دارای وضعیتی نامناسب هستند و 22 مدرسه معادل 35 % در فاصله كمتر از 255 متری یكدیگر واقع شدهاند و 4 مدرسه معادل 25% در راههای شریانی درجه 2 مكانگزینی گردیدهاند. اكثر مدارس غیرانتفاعی محدوده گلسار در كاربری مسكونی داخل بافت متراكم و بصورت استیجاری مكانگزینی شدهاند كه این امر خود گویای عدم رعایت ضوابط و مقررات مربوط به مكانیابی فضاهای آموزشی میباشد. با توجه به ماهیت تحقیق مشخص شد مدارس غیرانتفاعی از نظم و قاعده كمتری نسبت به مدارس دولتی جهت مكانگزینی پیروی مینمایند