باز توليد مفهوم محله با تكيه بر الگوي محله هاي سنتي

انسان طبق ویژگی های طبیعی خود، تنها می تواند با تعداد محدودی از انسانها و اندازه خاصی از فضا ارتباط برقرار كند. این اندازه در تجربه ایرانیان، منجر به شكل گیری محله های نیمه مستقل با قواره های خاص شده است. محله ایرانی از هماهنگی میان طبیعت، انسان و نیازهای وی حاصل می شد و بواسطه آن زمینه های مشاركت و حیات شهروندی، شكل گیری و توسعه مفهوم جامعه فراهم می گردید. احساس تعلق به مكان و پیوند هویتمند با محیط، نتیجه زندگی در چنین قلمرویی بوده كه در شهر امروزی از میان رفته است. تحقیق حاضر درصدد اثبات این نكته است كه تكرار فعالیتها، رفتارها و آیین های منبعث از ذهنیت و هویت شهروندان در فضای محلات ایرانی، می تواند گامی موثر در احیای محیط كالبدی و بالتبع هویت اجتماعی آنها در مفهوم سنتی آن باشد. سوالات این تحقیق آن است كه: در برخورد با عوامل و معیارهای شكل گیری یك محله، میزان تاثیر الگوهای فضایی كالبدی برخاسته از ذهنیات، آیین ها و باورها چگونه است؟ و آیا حفظ و ارتقا ساختارهای كالبدی شكل گرفته بر پایه ذهنیات، موجب دوام ارتباطات اجتماعی و در نتیجه آن تداوم مفهوم محله در شهرهای امروزی خواهد شد؟ تلاش جهت پاسخگویی به سوالات فوق و تشریح تاثیرات كالبدی فضایی بر حفظ مفهوم محله، موضوع اصلی و محوری تحقیق حاضر را تشكیل میدهد. استدلال این تحقیق این است كه اگر بتوان پاسخ هایی مناسب و قانع كننده برای پرسشهای فوق یافت، آنگاه می توان انتظار داشت كه در زمینه توسعه زندگی محلهای و در نتیجه انسجام و یكپارچگی ساخت فضایی شهر، گام های موثرتری برداشت. فرضیه تحقیق: ساختار كالبدی در محلات كهن شهری بر مبنای الگویی خاص شكل می گرفته كه نمایانگر ذهنیت شهروندان و برخاسته از اعتقادات، باورها و نیازهای طبیعی و روانی آنها بودهاست. با حفظ و تداوم این الگوهای ذهنی در محلات تاریخی، تماس های انسانی و ارتباطات اجتماعی بخودیخود پر رنگتر شده و در نتیجه آن، مفهوم محله در ساختار شهرها ابقا و احیا خواهد شد.

Based on its innate characteristics, Human can only relate with a limited number of people and the certain extent of environment. This extent in Iranian cities, has led to the construction of semi-independent districts with a particular realm. Iranian Districts have unique spatial organization that resulted from coordination between the nature, human and psychological needs of its residents. it provides peopleʹs participation, foundation of society and its development. Sense of place and connecting with the environment was a result of living in such places that has destroyed in contemporary cities. Itʹs obvious that within the excessive growth of cities, the Historic concept of District is more endangered. This study aims to prove that rehabilitation of behaviors, activities and rituals derived from subjectivity and identity of Iranian citizens, can lead to effective steps towards revitalizing of physical environment and social identity in its historic concept. This researchʹs questions are: in dealing with the formation factors and criteria of a District, how is the influence of spatial and physical patterns that arising from mental rituals and beliefs? And by revitalization of physical structure that embodied from intellectuals, social communication and the distinct concept will be revived in modern cities? Attempting to answer these questions and explaining the process of physical and spatial effects on social communications, is the present studyʹs central theme.The historic districts that formed based on patterns was consistent with the needs and religious beliefs and so there was a balance between form and content in them, but growth and expansion of current cities and transformation of civic culture had led to residential areas that are overlapping with and are different from historic texture. As a result these historic areas are more endangered.Researching the historic patterns and their revitalization can help us against physical expansion of cities and also can Rehabilitate District Concept in modern cities. Maintaining the district center, its activity passages and its ritual and functional elements can be one of the key drivers to restore the physical structure and social organization of the Districts. Because these identifiable signs has derived from rituals and traditions, so continuing activities based on them can revive city framework and also the societyʹs identity. Hypothesis: Physical structure in olden districts formed based on particular model that show the citizens mentality and it derives from their beliefs and psychological and innate needs. Maintaining and continuing of these intellectual patterns in olden Districts can retain and revive the social connections and therefore the District concept in the city.