بررسي نقش نور بر ارتقاء كيفيت فضاي شهري و تأثير آن بر ادراك انسان از فضا

در باور ما نور جایگاه بسیار مهمی از دیرباز تا كنون داشته است . نور جزئی از ذات زندگی انسان بوده است . در بسیاری از فرهنگ ها نور، یا خورشید به عنوان منبع نور، عنصری خدایی محسوب می شده است . یكی از رازهای نهفته در نور، مسئله دیدن است . دیدن به معنای زنده بودن و زندگی است . بنابراین وابستگی بشر به نور انكار ناپذیر است . بدون وجود نور انسان درك صحیحی از محیط اطراف خود ندارد و همین مسئله سبب ایجاد رعب و وحشت در انسان می گردد . نور همچنین یادآور پویایی و امنیت و تاریكی نشان دهنده ایستایی و عدم امنیت است . بنابراین نورپردازی به دلایل مختلفی همچون ایمنی، امنیت، سرزندگی محیط، حس زمان، خوانایی و ... دارای اهمیت ویژه می باشد . بشر از دوران ماقبل تاریخ تا كنون همواره سعی كرده است تا نور را به تاریكی بیاورد و شب را همچون روز روشن و زنده نگه دارد . از نظر اغلب مردم زنده نگه داشتن فضاهای شهری و زیباسازی آن در شب، مستلزم روشنایی و چراغانی كردن بیشتر فضا است . غافل از آنكه در بسیاری مواقع نصب تعداد زیاد منابع نوری، ارزش بصری بیشتری را نمی آفریند و كیفیت فضای شهری را بالا نمی برد و تنها باعث كاهش امنیت روانی و حس تحت نظر بودن و ترس را القاء می كند . در بیشتر مواقع نور شدید خود مهم ترین عامل در نادیده شدن اشیاء است . هدف این پژوهش در واقع مطالعه مفهوم نقش نورو تأثیر آن بر ارتقاء كیفیت فضای شهری و نیز تاثیر آن بر ادراك انسان از فضا می باشد . برای رسیدن به این هدف پس از بیان مفاهیم نور، فضای شهری، ادراك و آلودگی های نوری ، به بررسی تعامل مفاهیم ذكر شده پرداخته و در نهایت به جمع بندی اطلاعات و نتیجه گیری پرداخته ایم .