تأثير دفن زباله هاي شهري بر آلودگي آب هاي زير زميني؛ مطالعه موردي منطقه گلزار كرمان

آب مهم ترين نیاز انسان برای زيستن است كه در سطح زمین و زيرزمین وجود دارد و نگهداری آن بسیار اهمیت دارد. بهره گیری نامناسب از آن ممكن است موجب آلوده شدن و در نتیجه زيان بخش بودن آن شود كه بسیار خطرناك خواهد بود. بنابراين، توجه به چشمه ها، رودها و سیلاب، درياها، درياچه ها، آبخوان های زيرزمینی، و نیز راه های آلوده شدن آن ها و جلوگیری از آلودگی، در بررسی های زيست محیطی اهمیت بسزايی دارند. منابع و عوامل آلاينده آب های زيرزمینی از نظر هندسی به آلاينده های نقطه ای و غیر نقطه ای تقسیم می شوند. آلاينده های نقطه ای از يك منبع قرار گرفته در يك نقطه منشأ می گیرند، حال آنكه آلودگی غیرنقطه ای توسط يك منبع آلاينده در امتداد يك خط صورت می گیرد. نهرها، جوی ها، رودخانه ها، درياچه ها، درياها و منابع آب های زيرزمینی از طريق ورود مواد زايد انواع مختلف آلودگی های بیولوژيكی و شیمیايی را دريافت می كنند و می توانند در انتشار عوامل بیماری زا نقش بسزايی داشته باشند. انباشتن مواد زايد در محیط از طريق نشت شیرابه، به آلودگی آب های زيرزمینی و پوسته ای پايان يافته می گردد. مواد زياد شهری آلوده به میكروارگانیسم )موجودات ذره بینی= میكروب( می باشند و می توانند منابع آب را آلوده نمايند. به عنوان مثال در هر 011 میلی لیتر شیرابه زباله در حدود ) 01 به توان 8( كلی فرم )میكروب( وجود دارد كه می تواند حجم زيادی از آب را آلوده نمايد. در برخی از ايستگاه های موقت زباله و محل های دفن، آب های پوسته ای و شیرابه بدون توجه به عواقب آن به چاه های جاذب هدايت می شوند. اين آب به راحتی می تواند به آب های زيرزمینی نفوذ كند و آلودگی را در سطح وسیعی منتشر نمايد. در اين مقاله آثار منفی شیرابه به سفره های آب زيرزمینی بررسی شده و در پايان راه حل هايی جهت جلوگیری از آلوده شدن آب های زيرزمینی ذكر شده است.