بررسي بحران آب استان سمنان و ارائه راهكارهاي مديريتي

چكيده در چند دهه اخیر، نگرانیهای زیستمحیطی به شدت افزایش یافته است. زمین با افزایش فزاینده جمعیت روبرو بوده و از سوی دیگر داشتههای طبیعی آن به شكلی نادرست از بین رفته است. ما انسانها در قرنی زندگی میكنیم كه محیط زیست كره زمین بیش از هر زمان دیگری به آرامش برای تجدید قوا نیازمند است. اكثریت شهرهای ایران در معرض خشكسالی هستند، و شهرهای استان سمنان نیز جزو آنها میباشند. توسعههایی كه به صورت اضافه برداشتها )برداشت بیشتر از تغذیه سالانه( توسط چاههای عمیق و نیمه عمیق صورت میگیرد، سبب شده كه آبخوانها با كسری مخزن روبرو شوند و استان با بحران شدید آب مواجه گردد. كسری مخزن آب زیرزمینی به 811 میلیون متر مكعب در سال میرسد. گزارشهایی كه تا كنون در باره بحران آب در استان سمنان انتشار یافتهاند، عامل اصلی بحران آب را خشكسالیها قلمداد نمودهاند. در حالی كه بر اساس نتایج این تحقیق معلوم شده كه عامل اصلی بحران آب، اضافه برداشتهای مستمری است كه توسط چاههای عمیق از آبخوان اصلی دشتها صورت میگیرد و نه خشكسالیها به تنهایی. برای اثبات این ادعا، متوسط سالانه بارندگی )متحرك 81 ساله از 8313 تا 8313 ( هر دشت، با هیدروگراف واحد آبخوان همان دشت، مقایسه و تحلیل شده است . در این تحلیل، معلوم شده كه سطح آب زیرزمینی حتی در سالهای تر كه علیالقاعده میبایست بالا میآمد، همچنان به افت خود ادامه داده است. پیامدهای جبرانناپذیر بحران آب عبارتند از: بالا رفتن هزینه پمپاژ آب، شور شدن آب زیرزمینی، نشست زمین و ایجاد شكافها در سطح دشتها و سایر مشكلات زیستمحیطی . واژه هاي كليدي ، ، ،