معرفي شباهت و تفاوت بعنوان عناصر اصلي تداعي و تاثير آن بر شاخه هاي ديگر روانشناسي

نظریه پردازان عمدتاً «مجاورت» و «مشابهت» را عناصر اصلی «تداعی» دانسته اند، این نظریه تقریباً در خلاء رها شده، بعنوان یك فلسفه غیركاربردی درآمده كه هیچ رابطه و اثری در بخش های مختلف روانشناسی ندارد. این مقاله كه بخشی از یك پژوهش بسیار طولانی است، قصد دارد بجای «مشابهت» و «مجاورت»، «شباهت» و «تفاوت» را بعنوان عناصر اصلی تداعی معرفی نماید و بگوید بعنوان اولین اصل روانشناسی چطور عمل می كند و چه تأثیری روی همه بخش های روانشناسی می گذارد. بنابراین بوطر خلاصه به رابطه این عناصر با بخش های دیگر روانشناسی مثل روانشناسی یادگیری، روانشناسی هوشف روانشناسی رفتاری، فیزیولوژی روانشناسی حتی انسان شناسی، جامعه شناسی و علم حقوق می پردازد. این پژوهش به روش مرور متون عمل نموده و معرفی رابطه علت معلولی گسترده میان این دو عنصر با دیگر بخش های روانشناسی را بعنوان دلیل كاملاً انكارناپذیری برای اثبات خویش معرفی می نماید و ادعا می كند كه می تواند با ایجاد یك روانشناسی نظام مند رازهای ناگشوده علم روانشناسی را بگشاید.