ارزيابي پراكنش جمعيت و توزيع خدمات در نواحي شهري با بهرهگيري از مدل TOPSIS و آنتروپي مطالعه موردي: مجموعه شهري حوزه جنوب غرب تهران

برنامه ریزی منطقه ای باهدف توسعه و كاهش نابرابری منطقه ای، از موضوعات مهم در كشورهای در حال توسعه محسوب میشود. شناخت و تجزیه و تحلیل وضع مناطق درزمینه های محیطی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی نخستین گام در فرایند برنامه ریزی توسعه منطقه ای است. با این حال در پژوهش حاضر سعی شده است، با روش توصیفی - تحلیلی به تعیین درجه توسعهیافتگی مجموعه شهری حوزه جنوب غرب تهران در شاخصهای اقتصادی اجتماعی - توسعه پرداخته شود. در این پژوهش مجموعه شهری حوزه جنوب غرب تهران بر اساس 21 شاخص با تأكید بر شاخصهای اقتصادی و اجتماعی با استفاده از مدلهای كمی برنامهریزی ازجمله مدل تصمیمگیری چند معیاره شباهت به گزینه ایده آل TOPSIS و وزن دهی شاخصها با تكنیك AHP سطحبندی و میزان نابرابریهای موجود در مجموعه شهری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از این بررسیها حاكی از آن است كه شهرهای ملارد و باغستان به ترتیب با %99288 و %92419 در سطح برخوردار و شهرهای شاهد شهر و اندیشه به ترتیب با 21121 % و 22911 % در سطح عدم برخورداری هستند. یافتهها نشان میدهد لزوم توجه به برنامه ریزی غیرمتمركز بر اساس منابع و محدودیتها به منظور نیل به توسعه و پیشرفت متعادل و یكپارچه منطقه ای، ضرورتی اجتناب ناپذیراست. در ادامه برای بررسی ارتباط بین پراكنش جمعیت و توزیع فضایی خدمات شهری از مدل اسپیرمن و آنتروپی استفادهشده است. با استفاده از این مدل، ضریب همبستگی اسپیرمن در حدود) 281494 (محاسبه شد كه عدد - به دست آمده، نشانگر همبستگی نامناسب بین پراكنش جمعیت و توزیع خدمات اقتصادی اجتماعی در 22 شهر حوزه جنوب غرب تهران میباشد. در نتیجه با توجه به نتایج به دست آمده میتوان گفت كه تمامی شهرهای مورد مطالعه از نظر توزیع خدمات و امكانات در حالت نامتعادل قرار دارند و توزیع خدمات براساس پراكنش جمعیت صورت نگرفته است.