بررسي خداشناسي فطري از ديدگاه علامه طباطبايي

بحث فطرت از مسائل مهم و مؤثر در حیطه روح انسانی است. فطرت خلقت خاص وآفرینش ویژه است واصلی ترین سرمایه وبرترین رهتوشهای است كه خداوندگارانسان راازاین نعمت بر خوردار نموده وهمواره به حفظ وحراست آن سفارش میكند در تبیین ادراكات فطری، گستره و آثار آن، دیدگاههای مختلفی ارائه شده است. در این پژهش به دیدگاه خاص علامه طباطبایی نسبت به خداشناسی فطری را مورد بررسی قرار داده و مشخص شد كه فطرت زیربنای خداشناسی انسانی است وبحث خداشناسی با فطرت و سرشت انسان همراه است علامه فطرت را نوعی خاص از آفرینش می داند كه در همه انسانها بطور یكسان و غیره قابل تغییر و تبدیل وجود دارد، كه با آفرینش انسان عجین شده است و خداباوری و خداگرایی به صورت شهودی در فطرت و نهان آدمی وجود داشته و حضوری است.