بررسي مشكلات پوشش داخلي و خارجي لولههاي فولادي خطوط انتقال آب؛ مطالعه موردي پروژه ماژين

در بسیاری از پروژههای آبی برای اجرای خطوط انتقال از لولههای فولادی استفاده میشود و معمولا در صد قابل توجهی از عملیات كار به این بخش تعلق میگیرد. اكسیده شدن یكی از مهمترین مشكلات لوله های فولادی است كه در معرض عوامل خورنده محیطی، آب، خاك و هوا قرار میگیرند. برحسب اینكه لوله به صورت روكار و یا دفنی اجرا شود از تمهیدات خاص و یا مصالح مختلفی برای پوشش درون و بیرون لولهها استفاده میشود. در روش دفنی معمولا از حفاظت كاتدیك و در روش روكار ممكن است از مواد پلی اتیلنی، رنگ و اندودهای سیمانی استفاده شود. تعیین نوع پوشش، میزان ضخامت آن، نحوه اجرا و رعایت استانداردهای موجود از مهمترین مسائلی است كه بایستی مورد توجه قرار گیرند. در این مقاله ضمن بررسی دلایل نوع كار گذاری ) دفنی یا روكار (، انواع مواد و نحوه اجرای پوشش و استانداردهای موجود، تجربه اجرای خط لوله فولادی 088 م م پروژه انتقال آب ماژین و مشكلات پوشش در كارگاه، آسیب دیدگی لوله در زمان حمل، نصب و جوشكاری مورد بررسی قرار گرفته است. با وجود در نظر گرفتن تمهیدات لازم در محل پروژه برای درست انجام گرفتن پوشش، آسیب دیدگی آن، ناشی از؛ حمل و نقل، عملیات جوشكاری، انجام تعمیرات خط و نصب شیرآلات، خطای انسانی و عدم امكان كنترل شرایط محیطی، اجتناب ناپذیر بود. تجربه حاصل از اجرای این پروژه نشان میدهد كه در صورت داشتن توجیح اقتصادی، حفاظت كاتدی در مقایسه با دیگر روشها بهترین گزینه برای حفاظت خطوط انتقال آب فولادی خواهد بود و در صورت انتخاب روش رنگ آمیزی، بهتر است فرایند رنگ آمیزی در محل كارخانه انجام شود تا حداقل خطای انسانی و شرایط محیطی حذف شده و از حفاظت كاتدی بعنوان مكمل استفاده شود.