بررسي عوامل زمينه سازِ حسّ تعلُّق به مكان براي طراحي مطلوب در محيط كالبدي مجتمع هاي مسكوني

حسِّ تعلُّق یكی از معانی مهم و مؤثر در ارتباط عاطفی بین انسان و محیط می باشد. مسكن و محیط های مسكونی دارای فضاهای مختلفی است كه در سطوح مختلف چیدمان یافته و انسانها باید با این فضاها ارتباط برقرار كنند، كه گاه به آن احساس تعلُّق دارند و گاه از آن گریزانند. لذا با توجه به اینكه حسِّ تعلُّق، یكی از نیازهای اساسی انسان در فضاهای مسكونی می باشد، این مهم ضرورت انجام مطالعات گسترده در باب شناسایی ابعاد مختلف حسِّتعلُّق در فضاهای مسكونی را میطلبد. لذا پژوهش حاضر یك پژوهش تحلیلی - توصیفی میباشد و جمع آوری دادهها از بین كتب و مقالات بوده است و هدف آن رسیدن به ساختار مشخصی از حسِّتعلُّق در محیطهای مسكونی برای طراحی مطلوب میباشد. لذا پس از بررسی نظرات مختلف از دیدگاه پدیدارشناسان، روانشناسان محیطی و هستیشناسان؛ مؤلفههای تشكیلدهنده حسِّتعلُّق مشخص گردید و بر پایه آن نمودار كلی از حسِّتعلُّق بیان شد. در این نمودار حسِّتعلُّق بر پایه عوامل درون فردی )ابعاد فردی( و عوامل برون فردی )ابعاد اجتماعی و كالبدی( تقسیمبندی گردید. و با توجه به نمودار حاصله سیاستها و راهبردهایی بر پایه ابعاد فردی )مشخصات ادراكی شناختی - فردی و معانی( و ابعاد اجتماعی )فعالیتها( در جهت رسیدن به محیط كالبدی )مؤلفه های عملكردی، مؤلفه های تجربی – زیبایی و مؤلفه های زیستمحیطی( مطلوب، بیان گردید. نمودار، سیاستها و راهبردهای پیشنهادی كاربردی بوده و میتواند معیاری برای طراحی بهتر در محیط های مسكونی برای رسیدن به حسِّ تعلُّق در ساكنین باشد.