بررسي عوامل مؤثر بر تخريب كيفيت آب زيرزميني دشت كاكي - بردخون در استان بوشهر

مسئله شوری به عنوان رایج ترین نوع آلودگی آب زیرزمینی به دلیل عدم كنترل برداشت آب زیرزمینی در نظر گرفته می شود (Glynn and Plummer,2005) در این تحقیق عوامل مؤثر در شوری منابع آب دشت كاكی- بردخون در استان بوشهر مورد مطالعه قرار گرفته است. عوامل مانند، سازندهای انحلال پذیر اطراف دشت، وجود گنبد نمكی، نفوذ آب شور دریا از جمله عواملی هستند كه میتوانند منجر به كاهش كیفیت آب در این دشت شوند. با استفاده از نتایج آنالیز 25 چاه، نقش این عوامل در شوری منابع آب مورد تحلیل قرار گرفته است. از روش های آماری چند متغیره در ارزیابی مشخصه های كیفی استفاده شده است. نتایج نشان داده كه رخساره هیدروشیمیایی غالب (Ca,Mg-SO4) می باشد. تحلیل خوشه ای، منابع آب را در 2 گروه مجزا قرار می دهد كه منطبق با زونهای بهره برداری در آبخوان است. نتایج تحلیل عاملی نشان می دهد كه 83/3 درصد از تغییرات كیفی آب با 3 عامل كنترل می شود. عامل اول، انحلال كانی های سولفاته موجود در سازندهای گروه فارس در اطراف دشت كاكی -بردخون است. عامل دوم انحلال هالیت در گنبد نمكی موجود در شرق دشت و نفوذ آب دریا و عامل سوم را می توان به انحلال گازكربنیك در آب نفوذی به آبخوان دانست كه باعث تغییر در میزان بی كربنات شده است.