روشهاي تفسير قانون اساسي در حقوق اساسي تطبيقي

هرگز نمی توان گفت كه از میان چهار یا پنج روش تفسیری یا بیشتر یك یا دو روش درست هستند و سایر موارد اشتباه هستند. همچنین هرگز نمی توان ادعا كرد كه در یك كشور همواره و صرفاً یك یا دو روش از میان روش های تفسیری مورد استفاده قرار می گیرد. درواقع مطالعه تطبیقی بحث تفسیر قانون اساسی در كشورهای مختلف نشان میدهد كه مسأله استناد به روش تفسیر قانون اساسی یك امر نسبی است و نمیتوان در این خصوص جزم اندیشی كرد. از طرف دیگر، از آنجا كه روشهای تفسیر قانون اساسی در حقوق اساسی تطبیقی از یك وضعیت نسبی برخوردار است و از آنجا كه با اتخاذ هر كدام از روش های تفسیری، ممكن است در ارزش و اهمیت برخی از قواعد تفسیری و اولویت بین آنها تغییراتی ایجاد شود، هرگز نمی توان ادعا كرد كه می توان فهرست كاملی از قواعد تفسیری و شرایط قطعی به كارگیری آنها تعیین كرد. ارائه هرگونه فهرست منظم، منطقی و فراگیر در این خصوص غیرممكن است. زیرا ممكن است مرجع تفسیر قانون اساسی در خصوص یك دعوا یا قضیه از یك روش استفاده كند و در یك دعوا یا قضیه دیگر، از یك روش كاملاً متفاوت استفاده كند و در نتیجه، ممكن است در این دو دعوا قواعد تفسیری كاملاً مختلفی را به كار گیرد. پژوهش حاضر با روش تحلیلی تطبیقی به دنبال تبیین ماهیت تفسیر در دادگاه های قانون اساسی در كشورهای مختلف است.