ارائه يك مدل مفهومي از توسعه ي كار آفريني در بستر مديريت شهري

مقاله حاضر به بررسی گسترش و توسعه كارآفرینی در بستر مدیریت شهری می پردازد. با توجه به مسئولیت مدیریت شهری در فراهم كردن منابع، ایجاد انگیزه در شهروندان و بسترسازی برای كارآفرینی، در این مقاله به دو بعد مهم كارآفرینی، یعنی گرایش به كارآفرینی و مدیریت كارآفرینی پرداخته شده است. مطالعات نشان میدهد اقدامات كارآفرینانه در محیط شهری می تواند در بهبود عملكرد شهری مؤثر باشد بنابراین همواره مورد توجه مدیران شهری بوده است. بر این اساس، هدف اصلی این مقاله ارایه مدلی مفهومی از رابطه بین كارآفرینی شركتی و عملكرد در بستر مدیریت استراتژیك شهری میباشد. در این پژوهش پس از ارایه مدلی ساده از رابطه میان كارآفرینی شركتی و عملكرد شهری، اجزا و شاخصهای هر یك مورد شناسایی قرار گرفت و پس از آن به بررسی ضرورت ایجاد یكپارچگی بین كارآفرینی و مدیریت استراتژیك شهری پرداخته شد. در مدل ارایه شده، ابعاد استراتژیك مدیریت كارآفرینی و گرایش به كارآفرینی به عنوان دو بازوی اصلی كارآفرینی شركتی مورد مطالعه قرار گرفت و در نهایت مدل مفهومی ارایه شده، در فضای تفكر استراتژیك كه خود نیز در بستر تعامل با محیط و یادگیری از محیط معنا خواهد یافت، تبیین گردید