تعيين مناسبترين روشي زمين آمار در تهيه نقشه تغييرات برخي پارامترهاي كيفي آب زيرزميني مطالعه موردي دشت خاش

آبهای زیرزمینی از منابع مهم بهرهبرداری در مناطق خشك و نیمه خشك می باشد لذا به منظور حفظ كیفیت آبهای زیرزمینی اطلاع از پركنشی مكانی آنها حائز اهمیت میباشد. هدف از انجام این پژوهشی تعیین مناسبترین روشی میانیابی به منظور بررسی و تحلیلی مكانی اندازه TDS ، PH و EC آبهای زیرزمینی دشت خاش واقع در استان سیستان و بلوچستان میباشد. به منظور تهیه نقشه های تغییرات، از آمار كیفی آب زیرزمینی مربوط به سال 92- 1391 برای 18 نقطه برداشت شده استفاده گردید. از آنجا كه آمار كلاسیك قادر به در نظر گرفتن توزیع مكانی پارامترهای كیفیت آب زیرزمینی نبوده، لذا از زمینآمار و نرمافزار "GS به عنوان تكنیكی برای هدف استفاده گردید. روشهای زمین آماری مانند كریجینگ معمولی ( OK) و كریجینگ ساده (SK) و روش - های معین مانند عكس فاصله (IDW) و تابع شعاعی (RBF) استفاده شد. نتایج نشان دادند كه روش RBF به دلیل پایین بودن مقدار RMSE و بالا بودن R جهت تهیه نقشه تغییرات PH و روشی SK با داشتن 181.73 1 = R =0.58 ، RMSE برای پارامتر EC و روشی OK با داشتن 857.55 = R=0.43 ، RMSE| بهترین روش جهت تهیه نقشه تغییرات پارامتر TDS میباشد. در نهایت از مقایسه روشهای گوناگون میانیابی نتیجه گیری شد كه روش زمینآمار كریجینگ ساده و معمولی برای تخمین پارامترهای EC و TDS و تابع شعاعی برای تخمین پارامتر PH مناسبترین روشها میباشند.