بررسي رابطه آموزش مجازي و توانمندسازي كاركنان شاغل در طرح اقماري شركت ملي حفاري بر اساس مدل ميشرا

این پژوهش كه توصیفی-پیمایشی با ماهیت كاربردی و از لحاظ زمانی مقطعی می باشد به منظور بررسی بررسی رابطه آموزش مجازی و توانمندسازی كاركنان شاغل در طرح اقماری شركت ملی حفاری بر اساس مدل میشرا انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل كلیه كاركنان شاغل در طرح اقماری شركت ملی حفاری كه تعداد 333 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. ابزار اندازه گیری تحقیق، دو پرسشنامه آموزش مجازی و پرسشنامه توانمند سازی كاركنان می باشد كه مورد استفاده قرار 0 برآورد گردید. برای بررسی / گرفت. برای اندازه گیری روایی پرسشنامه ها از روش محتوایی و برای تعیین پایایی آن آلفای كرونباخ محاسبه گردید كه مقدار آن برابر 33 نرمال بودن داده ها از آزمون كولموگروف-اسمیرنوف و برای تحلیل داده ها از آزمون پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد بین آموزش مجازی و توانمندسازی كاركنان شاغل در طرح اقماری رابطه وجود دارد. همچنین بین آموزش مجازی و احساس مؤثر بودن، احساس داشتن حق انتخاب كاركنان، احساس شایستگی كاركنان، احساس معنادار بودن كاركنان و احساس داشتن اعتماد به دیگران كاركنان شاغل در طرح اقماری رابطه وجود دارد