علل عدم تمايل مردم به سكونت در بافت هاي فرسوده تاريخي و راهبردهاي مقابله با آن (نمونه موردي: محله شيخداد در شهر يزد)

بافت تاریخی شهر یزد از ارزشمندترین بافت های شهری، به عنوان یك اثر با ارزش مطرح است. لزوم حفظ ارزش های این بافت در كنار تداوم جریان حیات در آن مساله ای است كه چندان آسان نمی نماید. حفظ هر محله به صورت زنده و خودجوش مستلزم حضور ساكنان آن به ویژه اهالی بومی آن است. در این رابطه، تحقیق حاضر در پی شناسایی عوامل موثر بر جمعیت گریزی و مهاجرت از محله شیخداد و از آن طریق تشخیص راهبردهایحفظ، جذب و نگهداشت جمعیت در این محله است. نتایج تحقیق نشان داد: عمده ترین عامل مؤثر بر گریز جمعیت از این محله از منظر گروه بحث عدم همكاری كامل میراث فرهنگی برای نوسازی و تعمیر خانه ها؛ از منظراهالی تعدد وجود مخروبه ها و متروكه ها ؛ از نظر مسئولان شهری حضور افاغنه و از منظر شهروندان یزدی عدم سرمایه گذاری لازم دولت برای بهبود وضعیت كالبدی این محله است. تمام متغیرهای مؤثر بر برون رفت جمعیت منحصراً درونی نیستند. بخشی از آن ها معطوف به عملكرد سازمان ها در بیرون از این محله اند. از آنجا كه عوامل مؤثر بر برون رفت مردم از محله واجد ابعاد چندگانه است، تغییر رویه سازمان های محلی متولی مدیریت شهری به نوسازی جامع اجتماعی، اقتصادی– مدیریتی و كالبدی با تكیه بر مشاركت مردمی در جهت حصول دو هدف خرد توانمندسازی و اصالت بخشی » مهم ترین گام در این خصوص بشمار می رود. شروع این امر با پیشگامی دولت به منظور اعتمادسازی در قالب اجرای یك پروژه پرچمدار خواهد بود.