مقايسۀ اثربخشي گروه درماني مثبتنگر و گروه درماني آدلري در ارتقاء تاب آوري و عزت نفس زنان مطلقه

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی گروه درمانی مثبتنگر و گروه درمانی آدلری بر افزایش تاب آوری و عزت نفس زنان مطلقه صورت گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه كنترل و جامعۀ آماری شامل كلیه زنان مطلقه مراجعه كننده به مراكز مشاوره سرای تدام وابسته به شهرداری شهر ساری در پاییز 94 به تعداد 180 نفر بود. پس از اعلام فراخوان در این مراكز، تعداد 45 نفر داوطلب جهت شركت در برنامۀ آموزشی، غربالگری و ثبت نام شدند. سپس، به منظور به دست آوردن اطلاعاتی در زمینه شرایط اقتصادی اجتماعی نمونه ها، مصاحبه فردی انگیزشی با این افراد انجام شد. پس از این مصاحبه، فرم اطلاعات فردی و فرم توافق آگاهانه توسط داوطلبان تكمیل و شركت كنندگان به صورت تصادفی به گروه های 15 نفره )گروه 1: مثبت نگر، گروه 2: آدلری و گروه 3: كنترل( گمارده شدند. قبل و بعد از اجرای گروه درمانی ها، پرسشنامۀ تاب آوری و عزت نفس توسط هر یك از شركت كنندگان تكمیل شد. تعداد جلسات هر یك از گروه درمانی ها 12 جلسه بود كه یك بار در هفته به مدت 90 دقیقه اجرا شد. در این پژوهش از پرسشنامۀ تاب آوری كانر و دیویدسون ) 2003 ( و پرسشنامۀ عزت نفس كوپر اسمیت ) 1967 ( استفاده شد.همچنین از آمار توصیفی و استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. داده های جمعآوری شده با استفاده از تحلیل وواریانس چند متغیره )مانكوا( و تك متغیره )آنكوا( در نرم افزار SPSS نسخۀ 22 تحلیل شدند. هماهنگ با فرضیه های مورد مطالعه، نتایج نشان داد، گروه درمانی مثبت نگر در مقایسه با گروه درمانی آدلری و گروه كنترل از اثربخشی بالاتری برخوردار بوده است و موجب ارتقا تاب آوری و عزت نفس زنان مطلقه شده است.

The current research has done to the aim of comparing the effectiveness of Positive and Adlerian group therapy on enhancing the resilience and self-esteem in divorcees. The research method was quasiexperimental with pretest-posttest design and one control group. The statistical population of this research was all the divorcees who had referred to the “Saraye Tadawom” consulting centers related to Sari’s municipal in fall 2016 that all the divorced women in these centers were 180. After announcing a recall in the centers, 45 volunteers were screened and enrolled for the training program. Then in order to gain information about economical and social conditions of the divorcees, a motivational interview was performed. After that, a form of personal information and consciously agreement form was completed by the volunteers and they were placed randomly into three groups of 15 people: 1) Positive 2) Adlery 3) Control. Before and after conducting group therapy the individuals filled out two questionnaires of resilience and self-esteem. The sessions of each group therapy were consisted of 12 sessions once a week for 90 minutes. In this study, Conner and Davidson’s resilience questionnaire (2003) and Coopersmith’s selfesteem questionnaire (1967) was applied. Moreover, two methods of descriptive and inferential statistics were used and the data were analyzed by MANCOVA & ANCOVA through the SPSS software, version 22. In harmonization with studied hypothesis, results showed that positive group therapy in comparison to Adlerian and control group had higher effectiveness and this approach has enhanced the resilience and selfesteem in divorcees.