رابطه بين سبك هاي ابراز هيجان با بروز نشانه هاي روان تني در بيماران مبتلا به مشكلات گوارشي

هدف از این پژوهش بررسی رابطه ی بین سبك های ابراز هیجان با بروز نشانه های روان تنی در بیماران مبتلا به مشكلات گوارشی بود. در این پژوهش، 250 نفر با روش نمونه گیری در دسترس از بین مراجعه كنندگان به درمانگاه های سطح شهر اهواز انتخاب شدند و به كمك پرسشنامه كنترل هیجانی راجر و نشوور، پرسشنامه دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی كینگ و امونز، پرسشنامه ابرازگری هیجانی كینگ و امونز، پرسشنامه نشانه های روان تنی در محیط غیر بالینی موهر، مورد ارزیابی قرار گرفتند. پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. نتایج حاصل نشان داد كه بین كنترل هیجانی با بروز نشانه های روان تنی در بیماران مبتلا به مشكلات گوارشی رابطه منفی معنی داری وجود دارد؛ اما بین ابرازگری هیجانی با بروز نشانه های روان تنی رابطه منفی معنی داری مشاهده نشد. همچنین بین دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی با بروز نشانه های روان تنی، رابطه مثبت معنی داری وجود داشت.

The aim of this study was to investigate the relationship between emotional expression styles with the incidence of psychosomatic symptoms in patients with digestive problems. In this study, 250 subjects were selected by available sampling method from those referred to clinics in the city of Ahvaz, Iran. They were evaluated with the help of Roger and Nesshoever emotional control questionnaire, King and Emmons ambivalence over emotional expressiveness inventory, King and Emmons emotional expressiveness inventory, and Mohr psychosomatic symptoms in a non-clinical environment questionnaire. This study was a correlational research. The results showed that there is a significant negative relationship between emotional control and incidence of psychosomatic symptoms in patients with digestive problems. However, no significant negative relationship was found between emotional expressiveness and incidence of psychosomatic symptoms. Also, there was a significant positive relationship between ambivalence over emotional expressiveness with incidence of psychosomatic symptoms.