حكمت نظري و عملي از ديدگاه ارسطو و ابن سينا

Theoretical and Practical Wisdom in view of Aristotle and Avicenna

حكمت در میان فلاسفه ی یونانی و حكمای مسلمان دارای كاربردی گسترده و متضمن معانی متعددی بوده است . مشهور آن است كه ایشان حكمت را به دو قسم نظری و عملی تقسیم كرده و در این تقسیم بندی عمدتاً دوگانه خواسته اند از یك نظر ، دو بعدی بودن انسان را در ساحت ذهن و عین و در عین حال توازی حوزه ی نظر و عمل را به اثبات رسانند . این جستار كوشیده است با انجام مطالعه ای تطبیقی در فلسفه ی ارسطو و ابن سینا در باب تقسیمات حكمت اثبات نماید كه اولاً در هر دو حوزه ی فكری ( تفكر یونانی و عالم اسلامی ) ارتباطی وثیق میان نظر وعمل برقرار است ؛ ثانیاٌ نقاط اشتراك و اختلاف این دو حوزه فكری را در خصوص اقسام حكمت و چگونگی ارتباط نظر و عمل و احیاناً اصالت و اولویت هر یك را بر دیگری آشكار سازد .

Wisdom have vast usage and contain several meaning between Greek and Moslem Philosophers. They some times using Wisdom in general meaning synonym with Knowledge or absolute science and contain all of science and technique and arts , and in other case as philosophy or first wisdom and in some place as rational faculty . They , as known , divided wisdom to Theoretical and Practical ; and will in this twofold divide , in a view , show that man in area of subject and object dual whereas scope of theory and practice is parallel . This research try , with comparative reading in Aristotle and Avicenna about wisdom divided , show that , firstly , both of them believe that sure relation established between theory and practice secondly , that revealed similarity and difference of them and in what way relate theory and practice and validity and priority of one of them .