نقش روان شناختي و هيجان در مبتلايان به وسواس فكري

وسواس، اختلالی نسبتاً شایع است كه به صورت وسواس های فكری یا وسواس های عملی یا آمیزه ای از این دو ظاهر می شود. در عین حال كه اختلال وسواس در چندین قالبِ مختلف جلوه گر می شود، اما نشانه های آن می توانند برای هر كس منحصر به فرد باشند. افكار وسواسی، افكاری تكرارشونده و مزاحم اند كه بدون رضایت فرد به ذهنش راه می یابند و از آن جا كه با فردیت او در تضادند، او را شگفت زده و سراسیمه می كنند. تفاوت این افكار با افكاری كه به ذهن افراد سالم می رسد، در شیوه ی پاسخ به این افكار است. افراد سالم چندان خود را به اندیشیدن درباره ی این تفكرات مقید نمی كنند در حالی كه افراد مبتلا به وسواس با دقت در كم و كیف آن ها می اندیشند و درباره ی احتمال خطری كه با این افكار همراه است، اغراق می كنند. برای مقابله با احساس اضطراب و سراسیمگیِ ناشی از این افكار، غالباً مبتلایان برای خنثی سازی آن ها به اعمالی تكرارشونده دست می زنند كه به افكار معروف «آیین مند تكراری» معروف اند. این رفتارها خود به موضوعی دیگر برای اضطراب مبتلایان تبدیل می شوند. در رویكرد شناختی - رفتاری سعی بر این است كه خطاهای شناختی بیمار با كمك خود او شناخته و اصلاح یا برطرف شود. برای این كار، درمانگر از مقیاس ها و مصاحبه هایی استفاده می كند تا نشانه های وسواس، شرایط محیطی ای كه وسواس در آن به ذهن درمان جو خطور می كند، اعمالی كه او برای خنثی كردن این افكار انجام می دهد. و خطاهای شناختیِ مراجع را بشناسد و به درمان جو كمك كند تا خود را در برابر این افكارِ مزاحم مقاوم كند. در این مسیر، تكالیفی نیز برای درمان جو تعیین می شود