اهميت و جايگاه مشاركت و تعاون در توسعه مناطق روستايي با تأكيد بر طرح هاي مرتبط با منابع آب

كشاورزي بر مبناي چند عامل مهم از جمله آب، خاك، انسان و بالاخص مديريت تمامي اين عوامل استوار است. روستاها نيز به عنوان يكي از بخش هاي مهم مولد كشاورزي با پوشش بيش از 30 درصد از جمعيت كشور، جايگاه ويژه اي را در برنامه ريزي هاي توسعه كشور به خود اختصاص دادهاند. با توجه به راندمان بسيار پايين آب در بخش كشاورزي و آبياري، ايجاد شبكه هاي مدرن آبياري و زهكشي گام بزرگي در جهت استفاده بهينه از آب كشور است. از آنجايي كه عامل اصلي ناكارايي شبكه هاي آبياري كشور را بايد در ناهماهنگي در بخش مديريتي و عدم توجه به مسايل فرهنگي و اجتماعي كشاورزان جستجو كرد، اجراي اين طرحها در صورتي كه با مشاركت كشاورزان صورت پذيرد نه تنها منجر به كاهش هزينهها توسط كشاورز خواهد شد، بلكه بار مالي دولت را نيز كاهش ميدهد و به تدريج ميتوان با واگذاري مديريت نگهداري و بهره برداري به كشاورزان در قالب تعاوني هاي آببران گام بزرگي جهت خصوصي سازي برداشت. مشاركت وسيلهاي مناسب جهت تشويق و ترغيب مردم ، مخصوص اً روستاييان در جهت توسعه وآباداني مناطق زندگيشان بوده و باعث ميشود روستاييان شوق و اشتياق بيشتري در به ثمر رساندن طرحها داشته و با حس مالكيت طرحها در استفاده و نگهداري صحيح از آنها كوشا باشند و عدم توجه و مديريت صحيح به بخش خصوصي ذينفع در شبكههاي آبياري و زهكشي طرحهاي مذكور را با شكست مواجه خواهد ساخت. بطور كلي انتقال مديريت آبياري تلاش براي ساماندهي تشكل هاي آبياري در سطح روستاها، آموزش مديران آينده، بهسازي ساختار هاي مورد نياز و قانونمندسازي قراردادها و توافقهاي حاصله بين آب بران و دولت را در بر ميگيرد تا با اعمال اين تدابير در جهت توسعه پايدار در بخش كشاورزي و رونق و شكوفايي استعدادهاي بالقوه مناطق روستايي با توجه به پتانسيل هاي موجود برنامه ريزي گردد.