بررسي ميكروسكوپي ساختمان نخ دوك ريس پايين بختياري

نخ دستريس از جمله مشخصه هاي بارز در توليد قالي اصيل ايراني مي باشد.تا به امروز تحقيقات صورت پذيرفته برروي اين صناعت ايراني اندك والبته بسيار نادر بوده است.يكي از روش هاي ريسندگي دستريس استفاده از دوك نخ ريسي است كه عمدتا در جوامع عشايري از آن استفاده مي شود.دوك هاي مورد استفاده در ايران لنگر پايين و به ندرت لنگر بالا مي باشند.يكي از مرسوم ترين دوك هاي نخ ريسي در ايران دوك لنگر پايين بختياري است كه تقريبا در مناطق مركزي و حاشيه غربي رشته كوههاي زاگرس مورد استفاده قرار ميگيرد.در اين تحقيق با استفاده از پشم اصيل لري_بختياري با دوك لنگر پايين مرسوم بختياري مقدار كمي نخ ريسيده شد و سپس با استفاده از روش قالب گيري توسط رزين پلي استر خطي غير اشباع،تعداد 50 نمونه قالب تهيه شده و سطح مقطع عرضي نخ مورد بررسي ميكروسكوپي دايروي باشند تا به فرم باز و گسترده يا خوشه در آيند.اين تحقيق نشان داد كه دسته بندي ارائه شده براي ساختمان هاي عرضي نخ هاي دستريس مي توان از يك طبقه بندي سه گانه بجاي طبقه بندي هفتگانه پيشين استفاده كرد و طبقه بندي هفتگانه را جزئي از طبقه بندي سه گانه به دست آمده است.