بررسي اثرات تنش خشكي بر گياهان داروئي

خشكی یكی از مهم‌ترین عوامل محدودكننده رشدگیاهان در سراسر جهان و شایع‌ترین تنش محیطی است كه تقریباً تولید 25 درصد اراضی جهان را محدود ساخته است. از آن‌جائی كه بخش اعظم كشور جزء مناطق خشك و نیمه خشك محسوب می‌شود مطالعه گیاهان داروئی و امكان كشت و كار وسیع آن‌ها در مناطق كم اب، فرصتی را فراهم می‌آورد تا با توجه به نیاز روزافزون تقاضا بریا آن‌ها در داخل وخارج كشور، امكان ایجاد اشتغال و درآمدزائی در كشور با استفاده از این گیاهان نیز فراهم شود.ارزیابی تحمل به خشكی گیاهان داروئی به منظور كشت در مناطق كشت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. كه با بررسی خصوصیات مروفولوژیكی و آنتومی گیاهان، می‌توان به واكنش آن‌ها را نسبت به تنش وارده ارزیابی نمود. وجود هر نوع تنشی از قبیل خشكی بسته به اینكه در چه مرحله‌ای یا مراحلی از رشد اتفاق افتد، موجب صدمه به یك یا تعدادی از اجزاء عملكرد و در نتیجه عملكرد نهائی شود. كاهش عملكرد گیاه در شرایط تنش خشكی می‌تواند به دلیل كاهش سطح فتوسنتز كننده، كاهش تولید كلروفیل، افزایش انرژی مصرفی گیاه برای بالا بردن غلظت شیره سلولی ویا افزایش حجم ریشه باشد. گرایش روزافزون به سمت طب گیاهی در درمان بیماری‌ها چه در سطح جهانی و چه در داخل كشور لزوم توسعه كشت گیاهان داروئی را امری اجتناب‌ناپذیر نموده است. با توجه به بحران كم آبی دركشور، انجام پژوهش‌ها در ضمینه مشخص نمودن نیاز دقیق ابی گیاهان داروئی امری ضروری به نظر می‌رسد، و از آن‌جائیكه تنش خشكی در برخی موارد باعث افزایش مواد موثره در برخی از این گیاهان می‌شود ، ما را بر این داشت كه دراین تحقیق به بررسی اثرات تنش خشكی در تعدادی از گیاهان داروئی مهم از جمله اسفرزه، آویشن، بابونه آلمانی، بادرشبو، شوید، نعناع،زیره سبز، سیاهدانه‌، چای ترش و انیسون و بپردازیم