بررسي اثرات اجتماعي توسعه گردشگري در مناطق روستايي (مطالعه موردي: روستاهاي هدف گردشگري استان مازندران)

در این مطالعه با بهره گیري از روش شناسی توصیفی و با استفاده از مطالعات پیمایشی، نمونه گیري طبقه اي تناسبی تعداد 15 روستا و 450 نفر از مجموع 22 روستاي هدف گردشگري استان مازندران انتخاب گردید. ابزار گردآوري داده ها در این پژوهش پرسشنامه بود. با استفاده از آزمون KMO میزان روایی گویه هاي تبیین كننده اثرات اجتماعی گردشگري و آسیب هاي اجتماعی گردشگري به ترتیب برابر 0/77 و 0/62 می باشد . همچنین براساس نتایج آزمون اعتبار سازه اي، ضریب آلفاي كرونباخ معادل 91 / می باشد كه بدین ترتیب پایایی یا اعتبار پرسشنامه تأیید می گردد. نتایج تحلیل حاكی از آن است كه توسعه گردشگري در روستاهاي نمونه، از اثرات اجتماعی متعددي برخوردار می باشد. براساس نتایج تحلیل عاملی، اثرات اجتماعی گردشگري در هفت دسته طبقه بندي شد كه عبارتند از رفتار فردي، همبستگی اجتماعی، مطالعه، افزایش مشاركت اجتماعی، ارزشهاي فرهنگی، ارزشهاي اخلاقی منفی و سبك زندگی كه حدود 70 درصد واریانس اثرات اجتماعی توسعه گردشگري در روستاهاي مورد مطالعه را تبیین نمودند. همچنین در یك طبقه بندي دیگر، آسیبهاي ناشی از اثرات اجتماعی در پنج دسته ي امنیت مالی و جانی، مزاحمت هاي خیابانی و نزاع، تغییرات سبك زندگی، اعتیاد و انحرافات جنسی و فقر و طلاق مورد آزمون قرار گرفتند كه مجموعاً بیانگر 71 درصد واریانس آسیبهاي اجتماعی توسعه گردشگري در روستاهاي مورد مطالعه میباشد.