تاثيرات سرمايه اجتماعي بر توسعه اقتصادي با رويكرد نظام اقتصاد اسلامي

امروزه نیروی انسانی بعنوان اولین و كلیدی ترین عامل توسعه جوامع شناخته می شود. مطالعه و بررسی سیر تكاملی رشد كشورهای جهان نشان می دهد كه اكثر جوامع پیشرفته طی سالیان با در نظر گرفتن جنبه های بهسازی سرمایه های اجتماعی و انسانی خود سرمایه گذاری نموده اند كه در حال حاضر به ثمر نشسته است. بر این اساس اهمیت سرمایه اجتماعی به مثابه یك دارایی نامشهود در عملكرد اقتصادی جوامع مورد توجه علاقه مندان به مباحث اقتصادی و اجتماعی قرار گرفته است. سرمایه اجتماعی عمدتاً مبتنی بر عوامل فرهنگی و اجتماعی است كه شناسایی آن به عنوان یك سرمایه، چه در سطح مدیریت كلان توسعه كشورها و چه در سطح مدیریت سازمان ها و بنگاه ها می تواند شناخت جدیدی را از سیستم های اقتصادی - اجتماعی ایجاد، و مدیران را در هدایت بهتر سیستم ها یاری كند. بسیاری از اقتصاددانان بر این عقیده اند كه سرمایه اجتماعی حلقه مفقوده كشورهای عقب مانده برای رفع مشكلات اقتصادی و اجتماعی است. آنان عقیده دارند كه افزایش روابط مبتنی بر اعتماد و مشاركت های اجتماعی گروهی، سبب رشد و حتی توسعه كشورهای عقب مانده خواهد شد. در مقاله حاضر نویسندگان بعد از بیان مفاهیم و تعاریف سرمایه اجتماعی و سطوح این سرمایه، به بیان نقش این سرمایه بر عملكرد اقتصاد پرداخته اند. در نهایت با طراحی یك الگوی نظری و بیان نحوه تاثیر سرمایه اجتماعی بر توسعه اقتصادی پیشنهاداتی برای استفاده هر چه بیشتر از سرمایه اجتماعی جهت دستیابی هر چه بیشتر به توسعه اقتصادی كشور ارائه شده است. «سرمایه اجتماعی» در جامعه شناسی مطرح شد و تا به امروز، شاهد گسترش روزافزون این مفهوم هستیم. امروزه كمتر متخصص حوزه های علوم اجتماعی و انسانی وجود دارد كه در تحلیل هایش ردپایی از این مفهوم نداشته باشد. بانك جهانی كه به طور سنتی در راستای رویكرد نولیبرال بر توسعه و رشد تأكید می نمود، اینك سرمایه اجتماعی را ابزار اصلی فقر زدایی می داند. از آنجا كه اسلام به عنوان یكی از پایه های سرمایه اجتماعی می باشد، بنابریان می توان از سرمایه اجتماعی در اقتصاد اسلامی استفاده نمود و از مزایای آن بر توسه بهره مند شد.