شناسايي ابعاد موثر بر مفهوم پايداري اجتماعي جوانان در طراحي مدياتك

از نیمه دوم دهه 1990، انقلاب الكترونیك، تمامی جنبه های زندگی و به موازات آن معماری را تحت تاثیر خود قرار داده است. تاثیر دنیای الكترونیك و اطلاعات بر فضاهای معماری فراتر از تاثیرات فیگوراتیو است و به تعریف جدیدی از فضاهای عملكردی نیاز دارد. امروزه طیف وسیع مخاطبین با نیازهای متفاوت، مراكز چندرسانه ای یا مدیاتك را به مردمی ترین فضای فرهنگی تبدیل نموده است كه صرفا برای پژوهش و مطالعه نبوده بلكه به فضایی اجتماعی برای تبادل اطلاعات و تعامل با دیگران تبدیل شده است. این فضا به عنوان مكان عمومی و اجتماعی باید بتواند شرایط لازم برای ترك منازل و گردهمایی در چنین فضاهایی را فراهم آورد. ظهور واژه پایداری در دهه های پایانی قرن بیستم كه با اهداف محیطی، اقتصادی و اجتماعی تبیین گردیده، توجه به این نیاز اجتماعی انسان را بیشتر می نماید. این امر در شكل گیری الگوهای جدید معماری تاثیر قابل توجهی گذاشته است، به طوری كه تمركز بر معماری انسانگرا، به عنوان پاسخگوی نیازهای انسانی در ابعاد مختلف ، حائز اهمیت گردیده است. اما با این وجود، باز هم پژوهش های موجود در ارتباط با معماری پایدار، عمدتاً در بخش كالبدی (محیطی و اقتصادی) صورت گرفته است و در بخش كیفی (اجتماعی - فرهنگی) بیشتر تحقیقات در مقیاس شهری انجام گردیده و كمتر وارد حیطه معماری شده است. بنابراین پرسش پژوهش در جهت رسیدن به این هدف این گونه مطرح می شود كه چگونه میتوان مفهوم پایداری اجتماعی را در طراحی مدیاتك عینیت بخشید؟ این مقاله می كوشد به روش توصیفی و تطبیقی و با استفاده از منابع مكتوب درباره مبانی نظری مفهوم پایداری اجتماعی و با كمك بررسی نمونه فضاهایی از مركز چندرسانه ای به یافتن معیارهای طراحی مدیاتك بپردازد . در گام بعدی این تحقیق، با توجه به اینكه پایداری اجتماعی تعریف مطلقی ندارد و نسبت به افراد استفاده كننده و نوع كاربری بنا، می تواند متغییر باشد، پرسشنامه ای برای اولویت بندی معیار های استخراجی از منابع موجود در بین قشر مورد نظر یعنی جوانان توزیع گردید و در نهایت با استفاده از نتایج تحلیل های صورت گرفته، مبانی طراحی معماری مركز چندرسانه ای با تئوری پایداری اجتماعی برای جوانان بیان گردیده است.