نقش آموزش و فناوري اطلاعات و ارتباطات بر فرآيند كارآفريني و اشتغال دانش آموختگان رشته هاي كشاورزي

خلاصه كشور ايران با بحران شديد بيكاري بهويژه در ميان فارغ التحصيلان دانشگاهها روبرو است. در اين ميان، دانش آموختگان بخش كشاورزي سهم عمده اي را به خود اختصاص مي دهند. از جمله راهكارهاي مؤثري كه در چند سال اخير براي مقابله با معضل بيكاري فارغ التحصيلان دانشگاهها مورد توجه قرار گرفته، مباحث اشتغال زايي و كارآفريني مي باشد. تحقيق حاضر پس از بيان ديدگاه صاحبنظران در مورد نقش عوامل فني شامل آموزش و فناوري اطلاعات و ثير عوامل مذكور را مورد بررسي قرار داده است. جامعه آماري اين Ĥ ارتباطات در فرآيند كارآفريني به صورت موردي ت تحقيق متشكل از دو گروه كارآفرين و جوياي كار از بين دانش آموختگان كشاورزي، در دو استان گيلان و تهران مي باشد. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه بوده است. در هر دو استان تاثير عوامل فني بر متغير وابسته ضريب كارآفريني از ديدگاه كارآفرينان در سطح بالا و از ديد افراد جوياي كار در حد متوسط ارزيابي شده است. با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون مشخص گرديد كه عوامل آموزشي درسطح 99 درصد و عامل فناوري اطلاعات و ارتباطات در سطح 95 درصد رابطه مثبت و معني داري با ضريب كارآفريني دارند. همچنين روش رگرسيون گام به گام نشان ميدهد كه متغيرهاي آموزشي نحوه اخذ سرمايه مخاطره پذير، آموزش مهارتهاي بازاريابي و ارزيابي رقبا، انجام پروژه هاي عملي كشاورزي و ايجاد انكوباتورها در دانشگاه ها در مجموع 72 درصد از تغييرات ضريب كارآفريني ناشي از عوامل فني را تبيين مينمايند. در نهايت با توجه به تحليل نتايج، پيشنهاداتي كاربردي ارائه شده است. واژه هاي كليدي: ، عوامل فني، سرمايه گذاري مخاطره پذير، كارآفرين، جوياي كار.