سنجش عوامل موثر بر ترويج پياده مداري با رويكرد توسعه پايدار با بكارگيري تكنيك تحليل سلسله مراتبي فازي نمونه موردي: منطقه 3 شهرداري تهران

كیده انقلاب صنعتی و سلطه روز افزون اتومبیلها بر شهرها موجب كمرنگ شدن بحث پیادهمداري و حضور عابرین پیاده در شهرها گردید. از سوي دیگر، جمعیت رو به رشد شهرها و همچنین سهم روزافزون معابر سواره در ساختار شهر ، مشكلات عدیدهاي را براي شهرها پدیدار ساخت. در شهرسازي معاصر ایران، نیازها و حقوق طبیعی انسان پیاده، كمتر مورد توجه برنامهریزان و طراحان شهري بوده و معابر پیاده نه به عنوان بخشی مستقل از فضاهاي شهري، بلكه به عنوان تابعی از حركت سواره به حساب آمده است. همین امر سبب ایجاد مشكلات عدیده ترافیكی، زیست محیطی، اجتماعی و ... در شهرها گردیده است. هدف از این پژوهش، ارزیابی و اولویتبندي شاخصهاي تاثیرگذار بر ترویج پیادهمداري و تعیین نقش پیادهروها در توسعه پایدار شهري است. از این رو منطقه 3 از شهرداري تهران به دلیل داشتن برخی از مهمترین محورهاي پیاده در سطح شهر انتخاب شده است. در این راستا در پژوهش حاضر، روش تحقیق بر اساس هدف، از نوع كاربردي و براساس روش و ماهیت، توصیفی - تحلیلی و روش تجربی - پیمایشی است. بنابراین، به منظور شناخت صفات و ویژگیها و برقراري ارتباط بین شاخصها، روش پیمایشی، همچنین در تبیین ادبیات و سوابق موضوع تحقیق و ارائه مدل تحلیلی از مطالعات كتابخانهاي و براي جمع آوري اطلاعات با توجه به ماهیت تحقیق از روشهاي میدانی استفاده شده است. در این راستا ابتدا یك مدل تحلیلی سه سطحی از عوامل موثر بر ترویج پیاده مداري متشكل از 5 معیار اصلی و 21 زیرمعیار ارائه شده است. سپس هریك از این شاخصها با استفاده از روش تحلیل ٢ مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفته و در پایان نیز راهكارها و (Fuzzy AHP) سلسله مراتبی فازي اصلاحاتی براي گسترش پیادهمداري و به تفكیك هریك از معیارهاي مورد بررسی ارائه میگردد. نتایج مطالعات حاكی از آن است كه معیارهاي حمل و نقل و ترافیك، طراحی و منظر شهري و مدیریتی وكالبدي، به ترتیب بیشترین میزان تاثیر را در ترویج پیادهمداري در منطقه 3 داشته اند. واژه هاي كلیدي :