بررسي تطبيقي نمادهاي اجتماعي در شعر صلاح عبدالصبور و امير هوشنگ ابتهاج

صلاح عبدالصبور 1918- 1931 از جمله شاعران نوگرای معاصر عرب است كه در شعر خود گرایش های سیاسی و اجتماعی و انسان، مسائل مشكلات او در جامعه دغدغه ای اصلی وی را تشكیل می دهد. اغلب سروده های عبدالصبور تصویر جامعه معاصر مصر و در عرصه گسترده تر جهان عرب است كه شاعر متاثر از مكتب سمبولیسم غربی به دلیل عدم آزادی بیان با بهره مندی از رمز و سمبل، اندیشه های اصلاح طلبانه خود را بازگو می كند، از این رو سمبل و رمز در شعر عبدالصبور كاركردی اجتماعی می یابد. از همتایان معاصر عبدالصبور در ادبیات فارسی می توان به امیر هوشنگ ابتهاج اشاهر كرد وی را غزلسرایان معاصر است كه پس پشت سر نهادن گرایش های عاطفی و تغزلی، در شمار شاعران نوگرای نیمایی جای می گیرد. به نظر می رسد كه عبدالصبو و ابتهاج در استفاده از سمبل و نماد در شعر، رویكردی مشابه داشته و نمادهای مرسوم در شعر آنان برای بیان مفاهیمی یكسان از جمله آزادی، عدالت اجتماعی، پیروزی و... به كار رفته است.