به كارگيري رويكرد عيان سازي زيرساختهاي طبيعي در احياي هويت بومي و ارتقاء گردشگري (نمونه موردي: شهر نور)

با گسترش شهرنشینی و بی توجهی به رابطه انسان و طبیعت، نوعی بی تفاوتی در نگرش شهرنشینان نسبت به بستر طبیعی پدید آمده است. نتیجه آن كمرنگ شدن اهمیت زیرساخت های طبیعی در شهرها و از بین رفتن تدریجی آن هاست. پژوهشهای صورت گرفته در خصوصی عیان دسازی زیرساخت های طبیعی نشان می دهد كه با وارد كردن دوباره زیرساخت های طبیعی در زندگی اجتماعی شهروندان، ضمن افزایش آگاهی و تقویت ارزش های مبتنی بر زیستبوم، امكان حفظ این عناصر با كاهش هزینه های اقتصادی نیز تسهیل می شود. سؤال پژوهشی آن است كه چالش ها و راهبردهای عیان سازی زیرساختهای طبیعی در شهرهای شمالی ایران كدام اند؟ هدف مطالعه حاضر ارائه راهكارهایی جهت افزایش تجربه ساكنین از زیرساخت های طبیعی و تلفیق پایدار آن با محیط مصنوع است. به این منظور ارزیابی ارزش محور پتانسیل های موجود از یك سو و جریانات دگردیسی لایه های طبیعی در ارتباط با زیرساختهای شهری از سوی دیگر ضرورت مییابد. بستر پژوهشی شهر نور به عنوان یكی از شهرهای شمال ایران است. روش تحقیق این پژوهش، نمونه موردی است كه با گردآوری اطلاعات اسنادی از عكس های هوایی و لایه های GIS و اطلاعات كیفی با روش هایی چون مشاهده نظام مند همراه شده است. بر اساس نتایج پژوهش با افزایش آگاهی تجربه مدار به جای آگاهی دانش محور در ساكنین و گردشگران و تبیین فرایندهای طبیعی به جای تأكید فرم گرایانه به زیرساختهای طبیعی، امكان شخصیت بخشی دوباره به لایه های طبیعی شهر و ارتقای نقشی گردشگری فراهم خواهد شد. از سوی دیگر زمینه های مشاركت جامعه محلی در مدیریت و نگهداری لایههای طبیعی نیز افزایش خواهد یافت. به كارگیری نتایج مطالعه حاضر امكان توجه بیشتر به هویت برخاسته از كهن الگوهای بومی را فراهم می نماید كه مستلزم بازبینی اسناد فرادیست و نگرش حاكم بر تهیه آنها نیز است.