يكپارچگي مفهومي كليدي در رويكرد منظر شهري تاريخي (نمونه موردي: شهر نائين)

شهر تاریخی در بردارنده هویت و فرهنگ مردمانی است كه خود را با محیط و بستر شهری وفق داده و به استفاده ای پایدار از آن دست یافتهاند. این شهرها تجلی گاه فرهنگ مردمان آن هستند و به عنوانی میراثی از پیشینیان باقی مانده اند. اما در سال های اخیر به دلیل برنامه های توسعه شهری با مشكلاتی روبرو شدهاند. از این رو نیازمند رویكرد مناسب در برخورد با آنها می باشد. منظر شهری تاریخی به عنوان یك راه نوآورانه برای حفظ میراث فرهنگی و مدیریت شهرهای تاریخی است و رویكردی برای شناسایی و به رسمیت شناختن كیفیتهای خاصی و ارتباطات مابین ساختارهای تشكیل دهنده منظر در قلمرو ساخته شده و طبیعی میباشد. این رویكرد باهدف مدیریت توسعه منظر شهرهای تاریخی، كمك به رفاه جوامع، حفاظت از مناطق شهری تاریخی و میراث فرهنگی جوامعی است كه تنوع اجتماعی، اقتصادی و عملكردهای مسكونی را تضمین میكند. در سالهای اخیر برنامه های توسعه شهری و شهرنشینی از مهمترین چالش های پیشروی این مناظر می باشند و یكپارچگی آنها را تحتالشعاع قرار داده است. در این پژوهش با تحلیلی ساختارهای طبیعی و تاریخی و روابط بین آنها در منظر شهری تاریخی اقدام به بررسی یكپارچگی و حفاظت از میراث شهری نائین گردیده است.