عملكرد كيتوسان به عنوان منعقد كننده در حذف كدورت منابع آب سطحي

كاهش غلظت ذرات معلق كلوئیدی، عامل كدورت آبها، همواره یكی از اهداف اصلی در طراحی تصفیه خانه های آب می باشد. متداولترین روش در حذف این ذرات، انعقاد/لخته سازی/ ته نشینی / فیلتراسیون می باشد. به منظور انعقاد عموما از منعقد كننده های معدنی استفاده می شود. به دلیل وجود فلزات مضر از جمله آلومینیوم و فلزات سنگین در این نوع منعقد كننده ها، اخیرا استفاده از مواد آلی طبیعی همچون كیتوسان و مورینگا اوریفیلا مورد توجه قرار گرفته است. هدف اصلی این تحقیق بررسی عملكرد كیتوسان در حذف كدورت آب های طبیعی بود. به این منظور، با جارتست، تاثیر كیتوسان و پلی آلومینیوم كلراید بر روی نمونه های آب رودخانه زاینده رود مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد كه عملكردد كیتوسان در حذف كدورت، تابع غلظت ذرات معلق موجود در آب میباشد، بگونه ای كه راندمان حذف در كدورت پایین ناچیز بوده و با افزایش كدورت افزایش می یابد. كیتوسان در pH ها و كدورت های مختلف همواره قادر است كدورتت آب را تا میزان 15NTU كاهش دهد. در ضمن با جار تست مشاهده شد كه راندمان حذف كدورت توسط كیتوسان با افزایش شدت اختلاط سریع، بیشتر شده، ولیكن سرعت لخته سازی تاثیر چندانی روی آن نداشت.