طراحي مجموعه مسكوني مبتني بر معماري سال هاي 1796-1925

مدرنسازی با گسترش روابط در زمان ناصر الدین شاه به اوج خود رسید تا جایی كه شبیه شدن ظاهر به فرنگ و فرنگی بودن به ارزشی تبدیل شد كه ظاهر توسعه شهری را تغییر داد. سوال این پژوهش این است كه ایا فرهنگ غربی در مفهوم مسكن در سالهای 1796-1925 تاثیر گذاشته است یا خیر؟ نتایج بدست آمده نشان داد كه در بخشهایی ازخانه هنوز اصالت قدیمی خویش را حفظ كرده اند مانند: مركز گرایی، هشتی، پنج دری و... و در نما تحت تاثیر فرهنگ غربی تغییر كرده است. در این پژوهش با توجه به ارزش زمین الگویی تعریف گردیده كه با فرهنگ وخواسته های زندگی امروز سازگار باشد .نتایج حاصله شامل : محل سكونت و خانه باید دارای فضای تعریف باشد به طوری كه حریم خانه حفظ شود. مركزیت بین بلوكها با حیاطی بین آنها حفظ شود. و فضای خصوصی و عمومی در واحد ها رعایت و در هر طبقه حریم خصوصی حفظ شود. در نماسازی از مصالح مدرن استفاده گردد.

Modernization is the achievements between the years 1796-1925 which started by the expansion of contacts and exchanges especially at the time of Nasir aldin shah and this similarity in appearance to Europe became a value that is fully reviewed in " Islamic Aesthetics and Contemporary Urbanism Today and Yesterday:. The main question of this research is whether the western culture has changed the concept of housing in these years.The results showed that the parts of the house still retains its old nobility, such as: Centralism, porch, panjdari and. . . , western culture has changed façade decorations. In this study according to the value of land a model was defined that are compatible with popular culture. The results were as follows: location of the houses and entrance should have a pre entrance space to maintain privacy. Centrality between the blocks was defined by keeping the yard. Public and private spheres in the house were kept separate in each unit by the use of service spaces in between. In façade modern materials were used.