حذف نيترات از محيط آبي با استفاده از جاذب گرانول هيدروكسيد آهن و مطالعه مدل ايزوترم جذب

امروزه آلودگی آب های سطحی و به ویژه زیرزمینی به نیترات در برخی مناطق جهان در حال افزایش است. از آنجایی كه كه سطح بالای نیترات می تواند باعث بروز مشكلاتی از قبیل متهموگلوبینمیا، تشكیل تركیبات نیتروزآمین و بیماری سرطان گردد،افزایش آن در آب زیرزمینی منجر به غیر قابل استفاده شدن منابع آب زیرزمینی گردیده است. بنابراین هدف اصلی از این مطالعه تعیین میزان حذف نیترات بوسیله جاذب گرانول هیدروكسید آهن (GFH) است. همچنین میزان تبعیت فرآیند جذب نیترات بوسیله GFH از ایزوترم های فروندلیخ، لانگمویر و تمكین مورد مطالعه قرار گرفت. این آزمایش یك مطالعه بنیادی- كاربردی است كه در سطح آزمایشگاه انجام گردید. متغیرهای مورد مطالعه pH در 5 سطح (6/8،5/8،4/8،3/8 و 7/8)،زمان تماس در سه سطح (90،60،30 دقیقه)،دوز جاذب در 4 سطح در جرمهای (625/.، 1/25،2/5 و 3/75 گرم)،غلظت اولیه نیترات در 4سطح (100،75،50 و 150 میلی گرم بر لیتر) است. همچنین در این مطالعه اثر یونهای مداخله كننده سولفات در 4 سطح (600،400،200 و 800 میلی گرم بر لیتر) و كلراید در 4سطح 600،400،200 و 800 میلی گرم بر لیتر) در راندمان حذف نیترات مورد بررسی قرار گرفت. حداكثر راندمان حذف نیترات در شرایط اپتیمم pH برابر 4/8،زمان تماس 90 دقیقه و دوز جاذب 3/75 گرم 60 در صد بدست آمد. با افزایش مقدار دوز جاذب میزان حذف افزایش یافت. ضمنا راندمان جذب در حضور یونهای سولفات و كلرور به شدت كاهش می یابد. ایزوترم جذب با مدل های لانگمویر و فروندلیخ تطابق خوبی دارد، اما بیشترین همخوانی را با مدل فروندلیخ دارد (R2-./952) یافته ها نشان داد كه با كاهش pH، افزایش زمان تماس، كاهش غلظت نیترات و افزایش مقدار جاذب درصد حذف را می توان افزایش داد. لذا استفاده از جاذب GFH به عنوان روشی مناسب با راهبری آسان برای كاهش غلظت نیترات در منابع آب و تامین استاندارد قابل قبول است.