تاثير پياده مداري بر كاهش جرم با تاكيد بر رويكرد CPTED ( مطالعه موردي: ميدان عتيق اصفهان )

مسیر پیاده تجلی گاه حیات مدنی شهر و محل رخداد فعالیت اجتماعی شهروندان می باشد. ازاین رو طراحی درست و گسترش آن باعث غنی تر شدن زندگی اجتماعی و فرهنگی میشود. ازطرفی در فضاهای شهری ازجمله پیاده راه ها، عوامل اجتماعی مختلف باعث ایجاد محیطی مستعد جرم و ناهنجاری های رفتاری می گردد. این درحالی است كه فاكتورهای اجتماعی تنها عوامل تعیین كننده جرایم و ناهنجاری های اجتماعی نیستند، بلكه طراحی و كالبد فیزیكی فضا نیز نقش مهمی در توسعه و پیشگیری از جرم دارد. بنابراین باتوجه به نقش كالبد شهر بر امنیت محیط، بررسی تاثیر پیاده راه بر پیشگیری از جرم، موضوع بااهمیتی است.روش تحقیق پژوهش حاضر تحلیلی- توصیفی است كه در آن با توجه به موضوع، از روش تحقیق همبستگی استفاده شده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر پیاده مداری در میزان كاهش جرم درپیاده راه ها می باشد. برای نیل به این هدف بر رویكرد CPTED كه به رابطه طراحی و امنیت محیطی می پردازد تاكید شده است. لذا درحد نیاز به ارزیابی برخی از مفاهیم اساسی و اثرات این رویكرد در كاهش جرایم پرداخته شده است. نمونه مورد نظر در این پژوهش میدان عتیق اصفهان است. بر این مبنا، تحت پرسشنامه ای میزان رضایت مندی كاربران میدان، نسبت به كاهش جرم در مقایسه با قبل از پیاده مدار شدن آن سنجیده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد كه پیاده مداری عاملی در جهت افزایش تعاملات اجتماعی و درنتیجه نظارت طبیعی در محیط شده است. بنابراین شاخص های یك فضای شهری امن تقویت می شود، امنیت محیطی افزایش می یابد ودرنهایت پیاده راه عاملی برای كاهش وقوع جرائم می گردد. در انتها نیز پیشنهاداتی درهمین راستا ارائه شد.