كاربرد گياهان دارويي تيرة نعناع در فضاي سبز شهري

به دلیل وجود اقلیمهای متفاوت در كشور ایران تنوع گیاهی و به ویژه گیاهان دارویی آن نیز زیاد است . استفاده مطلوب از این گونه ها در فضای سبز، ضمن افزایش تنوع گونهای میتواند باعث آشنایی بیشتر مردم با این گونه- ها و نحوه رشد و نمو آنها شود. علاوه بر این ضریب اطمینان از موفقیت طرح و انعطاف طراحی بیشتر میشود. وجود گیاهان دارویی بومی در فضای سبز نشانهای از توانایی اقلیمى و وضعیت دانش بومی موجود در منطقه است. با توجه به این كه برای رسیدن به استانداردهای بین المللی سرانه فضای سبز، نیاز به افزایش مساحت فضای سبز شهری میباشد به نظر میرسد استفاده از گیاهان دارویی بومی هر منطقه به عنوان یكی از گزینه های اصلی بتواند تا حدودی هزینههای ناشی از این افزایش سطح را جبران كند. كاشت گیاهان دارویی در فضای سبز امكان آشنایی و افزایش آگاهیهای اجتماعی، نسبت به گیاهان دارویی را فراهم میكند. اختصاص فضای سبز محیطهای آموزشی به كشت گیاهان دارویی، زمینه تحقیق در جنبههای مختلف گیاهان دارویی را ممكن میسازد و سازگاری این گونه ها را آشكار میسازد. گیاهان دارویی در ارائه خدمات بوم شناختی نیز بسیار توانمند هستند زیرا برخی گیاهان دارویی دارای حدود تحمل نسبتاً خوبی به شوری، خشكی، قلیایی بودن خاك و تشعشع شدید خورشید هستند و امكان تولید و پرورش آنها در اراضی حاشیهای و شرایط نامساعد وجود دارد. در این مقاله به اختصار به معرفی برخی از مهمترین گونههای گیاهان دارویی تیره نعناع كه امكان پرورش آنها در فضای سبز به صورت بالقوه وجود دارد و جامعه نیز شناخت نسبتا مناسبی در مورد آنها دارد اشاره شده است. برای استفاده موفق از این گونهها در الگوی طراحی كاشت علاوه بر نیازهای اقلیمی و ویژگیهای خاص هر یك از گونه ها لازم است اصول مربوط به زیبایی شناسی نیز مد نظر قرار گیرند.